Η καταστροφή μου: ο Εαυτός μου

Κεφαλαιο 2

Μετα απο 2 μερες το ξαναχαρακωθηκα ενω εκανα μπανιο. Ειχα αρχισει να καταστρεφω τοσο το σωμα μου οσο και την ζωη μου. Το χερι μου ειχε πανω αρκετες χαρακιες. Μιας και ηταν Ιουλιος εκανε ζεστη ημουν με κοντομανικη μπλουζα και ενα σορτσακι. Ηρθε λοιπον η ωρα του μεσημεριανου. Καθως στρωναμε το τραπεζι η μητερα μου προσεξε τις χαρακες στο ποδι μου.

-Τι ειναι αυτα Αλεξανδρα??? (ετσι με λενε)

-Τιποτα μαμα. Επεζα με την Ίρμα (το σκυλακι μου) και με γρεατζουνισε.

η μητερα μου εφυγε αν και εδιχνε οτι δεν πολυπιστηκε αλλα για την ωρα αυτη η δικαιολογια εφανε. Παρολα αυτα ειπα ψεματα για να κρυψο κατι κακο που εκανα και ηξερα οτι δεν θα σταματουσε εκει. Με ειχε παρει απο κατω ολο αυτο.Ενιωθα σαν αυτους του ανθρωπους που δοκιμαζουν για πρωτη φορα ναρκωτικα και μετα γινονται τελικα ναρκομανεις και χωρις να το εχουν καταλαβει εχουν διαλησει ολη τους την ζωη για μια ευχαριστηση 15 λεπτων.

Οταν τελιωσαμε το φαγητο πηγα στο δωματιο μου το οποιο μοιραζομουν με την αδερφη μου. Πηρα μια ξυστρα απο την κασετινα μου και ενα κατσαβιδακι απο τα πραγματα του πατερα μου. Εβγαλα γρηγορα γρηγορα το λεπιδακι απο την ξυστρα και πηγα στο μπανιο για να μην με ανοχλησει κανεις. Χαραξα στο χερι μου αλλες 4 χαρακιες. Πονουσε πιο πολυ απο το ξυραφακι γιατι επρεπε να βαλω πιο πολυ δυναμη για να κοψει.

Αργοτερα το απογευμα εχαμε συνενοηθει με την πολυ καλη μου φιλη Σοφια να βρεθουμε για βολτα στο εμπορικο που ηταν κοντα στα σπιτια μας. Ετοιμαστηκα και περπατησα μεχρι το εμπορικο. Την περιμενα να ερθει. Μολις ηρθε πηρα την αποφαση οτι θα της ελεγα τα παντα απλα αργοτερα. Χαμογελουσα. Ναι οι φιλοι μου παντα με εκαναν να ξεχνιεμαι ομως δεν μπορουσαν να ειναι παντα εκει για εμενα και δεν μου αρεσε να ασχολουνται συνεχεια μαζι μου. Αρχιζαμε και μηλαγαμε για διαφορα θεματα και κυριως για το συκροτημα που αγαπαμε. Τους One Direction. Πηγαμε στον τριτο οροφο που ηταν τα μαγαζια με φαγητο και διαφορα τετοια. Εκει που μηλαγαμε η Σοφια ειπε με ανησυχια

-Αλεξανδρα τι ειναι αυτο στο χερι σου???

Και απο εκει και περα ξεκινησε το δυσκολο μερος...