Η καταστροφή μου: ο Εαυτός μου

Κεφαλαιο 3

-Θατο ελεγα μολις τελιωνα με τα καλα νεα
-Γιατι το εκναε???
Εεεε...ναααα... ναι μπορει να χαμογελουσα εκεινη την στιγμη ομως το εκανα απλα μηχανικα δεν ηταν αληθινο το χαμογελο μου
-Πες!
-Να τελευταια δεν ενιωθα καλα. Ενιωθα δηλαδη οτι  ειμαι μονη, κενη και γενικα ειμαι λιγο ασχημα που με απερριψε ο Γιαννης (ενα αγορι που γουσταρα αλλ δεν μου εδινε σημασια και οταν προσπαθησα να του μηλισω με απεφυγε)
-Εισαι χαζη.. Βασικα και εγω νιωθω εστι μερικες φορες
Τιιιι?? Η Σοφια το καλο παιδι με τους αριστους βαθμους νιωθει οπως εγω?? Οκ μπορει να μην ηταν παντα χαμογελαστη σαν εμενα αλλα ποτε δεν φανταστηκα κατι τετοιο. Γενικα αρχισαμε να μηλαμε για ολα αυτα που νιωθαμε και τετοια... Περασε ομως η ωρα και πηγε η καθεμια σπιτι της. Στο σπιτι οταν γυρισα πηρα τα ακουστικα μου και εβλα να ακουσω μουσικη απο το κηνιτο μου. Για αρχη ακουγα ραδιοφωνο. Οταν αρχισα να νιωθω λιγο ασχημα εβαλα θλιβερα τραγουδια. Δεν ηθελα να με βλεπει κανεις και ηθελα σκοταδι οποτε πηγα σε μια πλευρα του μπαλκονιου μας που δεν εχει φως και δεν θα εβλεπε κανεις. Προσπαθουσα να κλαψω. Να ξεσπασω με το κλαμα ομως δεν μπορουσα. Ειχα χησει τοσα δακρυα τον προηγουμενο μηνα με αυτο που ειχε γινει με τον Γιαννη και ετσι εδω και δυο εβδομαδες δεν μπορουσα να κλαψω και για αυτο αλλωστε ξεσπουσα με το χαρακωμα. Η ωρα περασε και ετσι αμηλιτη πηγα στο μπανιο πληθηκα και κοιμηθηκα.
Μετα πο 2 μερες καναχαρακωθηκα. ενιωθα πλεον να το χρειαζομαι για να ξεχνιεμαι. Εμιαζα με αυτες στο σχολιο μου που χαρακονονταν για τον καθε ακυρο που δεν τις ηθελε. Εγω το εκανα ομως για αυτο που ενιωθα εγω. Οκ παραδεχομαι οτι ο Γιαννης μπορει να με προοθησε λιγο με την συμπαιριφορα του ομως αυτο που ενιωθα εγω ειχε πιο μεγαλη σημασια. Μετα πο 5 μερες ξαναβρεθηκα με την Σοφια και ξανα ειδε τα χερια μου. Την στεναχωρουσα με αυτα που εκανα και αυτο στεναχωρουσε διπλα εμενα. Μηλισαμε παλι λιγο για αυτο αν και δεν μπορουσε να κοιταει το χερι μου γτ οντως δεν ηταν ωραιο θεαμα αλλα τεσπα.  Περασε και εκινη η μερα ομως. Το επομενο πρωινο καποια στιγμη μπηκα στο facebook μου και ειδα οτι και η Σοφια ηταν μεσα. Ετσι αρχισαμε να μηλαμε και σε μια στιγμη μου εστηλε αυτο:

Επειδή σε φοβάμαι, σε περιπτωση που επιχειρήσεις να το ξανακάνεις, θέλω να διαβάσεις αυτό:

Λοιπόν, ξέρω πως νιώθεις άσχημα για αυτό που έκανες. Αλλά άκου. Το έκανες κυρίως επειδή σου αρέσει ο Γιάννης, σωστά? Ο Γιάννης νομίζεις ότι θα σε αγαπήσει αν κάνεις κάτι τετοιο? Όχι. Ίσα ίσα θα φοβηθεί. Αν όμως είσαι ήρεμη και συνεχίσεις να προσπαθείς, ίσως να γίνει κάτι. Έπειτα, είναι αυτός σοβαρός λόγος? Για εσένα και εμένα μπορεί να είναι, αντικειμενικά όμως όχι. Το άλλο. Έχεις κοιταχτει στον καθρέφτη? Θέλεις να καταστρέψεις το σωμά σου γεμίζοντας το με ουλές? Αύριο μεθαύριο θα σε ρωτάνε τα παιδιά σου και δεν θα ξέρεις τι να τους πεις. Γιατί? Γιατί θα ντρέπεσαι. Επίσης, λέμε τώρα, ένα αγόρι θα προτιμούσε ένα κορίτσι με ουλές ή ένα ακριβώς ίδιο χωρίς? Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη. Ακόμα, καταλαβαίνω ότι μπορεί τώρα να αγαπάς τον Γιάννη, δεν θα είναι όμως για πάντα αυτό. Θα υπάρξουν και αλλα αγόρια. Καλύτερα. Αγόρια που θα σε εκτιμήσουν. Σου λεω με βεβαιότητα ότι χίλια δύο αγόρια θα ήθελαν να σε έχουν αν ήξεραν πόσο καλή είσαι. Στο μέλλον θα βρεθεί κάποιος. Κάποιος που θα σε κάνει ευτυχισμένη. Μην βασανιζεσαι λοιπόν άλλο για τον Γιάννη. Δεν αξίζει. ΑΥΤΟΣ δεν το αξίζει. Είσαι όμορφη και έξυπνη κοπέλα. Εκμεταλλεύσου το και προχώρα. Μην κολλάς σε έναν. Τους γονείς σου τους σκέφτηκες? Τι θα πουν αυτοί? Πόσο θα στεναχωρηθουν οι καημένοι μόλις δουν τι έχεις κάνει στον εαυτό σου? Θα στεναχωρηθουν όσο κανένας άλλος. Εμείς? Οι φίλες σου? Εγώ δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ προσπαθώντας να βρω μια λύση. Άρχισα να κλαίω νιώθοντας ενοχή. Η Δήμητρα? Δεν νομίζω να το πήρε χαλαρά. Και αυτή θα έχει πληγωθεί. Σε ξέρει και πιο πολύ καιρό απ' ότι εγώ. Η βασουλα? Αν το μάθει, νομίζω ξέρεις τι έχει να γίνει. Είναι η κολλητή σου, με αυτήν έχεις μεγαλώσει και έχεις ζήσει τόσα. Φαντάζεσαι τι θα κάνει εκείνη αν το μάθει? Τέλος, εσύ. Εσύ νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου? Κάνεις καλό? Όχι. Τον βλαπτεις. Και σε διαβεβαιώνω ότι σημάδια θα μείνουν και θα σου θυμίζουν τι έκανες. Είσαι μικρή και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Αλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα ή αρρώστιες κάθε λεπτό, και εσύ χαρακωνεσαι επειδή ο Γιάννης έχει άλλη. Πως το βρίσκεις αυτό? Πρέπει να επικεντρωθείς στον εαυτό σου. Απόκτησε αυτοπεποίθηση. Κάνε τον εαυτό σου να νιώσει όμορφα. Σκέψου όλες τις καλές στιγμές και τους ανθρώπους που σε αγαπούν. Μην το κάνεις αυτό σε εσένα.

Δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις άσχημα αλλά να σε ξυπνήσω και να σε κάνω να συνειδητοποιήσεις τι κάνεις. Ξέρεις ότι θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε στηρίζω. Εύχομαι να σε έπεισα.

Με συγκινησε. Με ξυπνησε και με εκανε να συνηδητοποιησω τι εκανα.Δεν ξερω τι θα εκανα χωρις αυτην την κοπελα. Και πραγματικα με εκανε να το σταματησω. Απο εκεινη την μερα την θεωρουσα ως τον φυλακα αγγελο μου. Αυτη η κοπελα με βοηθησε σε κατι τοσο δυσκολο οταν κανενας αλλος δεν ηταν εκει για εμενα. Και ομως αν και το σταματησα για ποσο θα κρατουσαν ετσι ηρεμα τα πραγματα???