Earth and its trouble (dutch)

proloog

100.000 jaar geleden kreeg aarde een nieuw probleem. De moderne mens. Ze maakte beetje bij beetje de wereld kapot. Maar nu is het tijd voor de mens om hun schulden aan aarde terug te betalen.

Rustig lag de familie Markens te slapen nadat ze een zware dag achter de rug hadden gehad. Annemarie was namelijk bevallen van Sander. 10 uur lang duurde de bevalling die bijna fout ging. 10 uur die wel een millennia leken te duren. Maar dit kind was anders dan alle andere kinderen. Dit kind zou namelijk een heel ander leven hebben dan welk kind in zijn stad dan ook....

Opeens was er een knal. De ouders van Sander schrokken wakker uit een diepe slaap. Sander begon te huilen. wat was dat? Zei Annemarie. Een paar seconden dachten ze dat er iets ergs was gebeurd. Toen wisten ze het weer. In de stad, Laheàs genoemd, knalde al tijden putten uit de straat. Soms raakte die putten iemand maar meestal liep dat goed af. Er werd al lang onderzoek gedaan naar de springende putten en ze wisten vrijwel zeker dat het kwam doordat de druk in de riolen hoog lag maar niemand had nog een verklaring waardoor die druk zo hoog was. De moeder, Annemarie, sprong uit bed om Sander terug in slaap te sussen maar meteen schoot er een schok van pijn door der lichaam en moest ze weer terug liggen. De bevalling van Sander had zijn sporen achter gelaten. Blijf jij maar liggen, zei Gerard, de vader van Sander, jij hebt je rust nodig na gister. Ik ga wel naar Sander toe. Sander krijste en gilde. Het kind was erg geschrokken van de knal. De ouders van Sander waren allang gewend aan de knallen. Ze waren al ruim 2 maanden bezig. Maar Sander die nog geen dag op de wereld was hoorde dit voor het eerst. Toen de vader van Sander binnenliep Was er nog een knal. Nog een put geknald. Dat was opmerkelijk want het gebeurde maar zelden dat er überhaupt 2 putten in 24 uur sprongen. De vader dacht even na maar liet het er maar even bij. Eerst Sander weer in slaap brengen. "Stil maar Sander" Zei Gerard terwijl hij Sander oppakte. Je gaat dit nog vaak meemaken in de komende maanden. Wat had Annemarie toch een mooie zoon geschapen, dacht Gerard. Hij was benieuwd op wie hij meer zou gaan lijken. Annemarie of hij zelf? Het maakte hem eigenlijk weinig uit. Het gebeurd de laatste tijd veel, maar het stopt wel weer zij Gerard tegen Sander. BAM! klonk het weer hard door de stad. Nog een put geknald. Nu begon Gerard toch wel ongerust te worden. En toen was er een gil. Niemand van de Markens wisten wie het was maar het leek wel het startsignaal voor de ramp die op het punt stond om te gebeuren.

Die avond knalde put na put en galde schreeuw na schreeuw door de straat. Langzaam als hongerige mensen op zoek naar voedsel krioelde de mensen uit hun huizen. Zo ook uiteindelijk de Markens. "Wat is er toch allemaal aan de hand?" Zei Annemarie terwijl ze Gerard met steeds erger wordende kramp inhaalde. Iedereen probeerde tevergeefs te achterhalen wat er gebeurde daar achter die hoge flats maar niemand kon het zien. Een aantal kinderen rende er naar toe terwijl hun ouders hen probeerde terug te roepen. Sommige ouders gingen daarna achter hun kinderen aan maar verder bleef iedereen angstig kijken naar wat er ook gebeurde achter de flats. Net zo op eens als de putten die sprongen was er een enorme plons heel in de verte. 10 seconde later knalde er een auto neer. Iedereen schrok en even was het op het alarm van de auto dat afging helemaal stil. Het was maar even stil maar het leek wel eeuwen te duren. Het leek wel alsof je de hersens hoorde kraken boven het geluid van het alarm uit. Iedereen had dezelfde gedachte: Wat moeten we doen? En toen schoot het bij iedereen te binnen: Rennen en schreeuwen. Een kabaal van jewelste brak los. Mensen schreeuwde, baby's huilde, en bloed verscheen overal van overgelopen mensen. De eerste mensen hadden een auto bereikt maar dat maakte het allemaal nog veel erger. Mensen vlogen door de lucht toen de eerste auto's weg racet. Weg van wat er daarachter die gebouwen gebeurden. Toen knalde er weer een put en spoot het water de grond uit. Mensen Werden nat, gleden uit en de mensen die echt ongeluk hadden gleden zo het riool in om er vervolgens nooit meer uit te komen. Tussen al die chaos waar iedereen zo snel mogelijk de stad uit probeerde te komen was er één man die juist een gebouw inging in plaats van eruit te krioelen. Hij rende naar zijn appartement terwijl hij zijn sleutel pakte. Opende de deur en rende naar de kamer van Sander. Sander lag te krijsen en te gillen. Voorzichtig maar toch zo snel mogelijk griste Gerard Sander uit zijn bed. En rende terug naar beneden. Terwijl hij probeerde de deur uit te komen liet hij bijna Sander vallen. Als dat was gebeurd was er slechts een plat stuk lichaam met heel veel bloed over gebleven. Maar dat gebeurde gelukkig niet. Hij keek om zich heen en zag Anne-Marie op hem af komen met een mand. "We moeten naar de rivier" zei ze "Wij redden dit niet maar misschien kunnen we Sander nog in een mandje afduwen?" Snel begonnen ze richting de rivier te lopen terwijl Gerard wat op een briefje schreef: "beste vinders van deze vondeling. Jammer genoeg konden wij niet ontkomen aan het noodlod van Lahèaz. Wel konden wij ons kind afduwen van de oever van een rivier. Ik smeek het je, neem mijn zoon op in uw gezin, zijn naam is Sander, hij is geboren op 16 juni 2010. Ik smeek het je nog maals, neem hem alsjeblieft op." Toen keek hij op van het briefje. Keek om zich heen en zag dat Annemarie begon achter te lopen met Sander. Hij bleef staan zodat zij hem konden inhalen. "Kom op, Je kunt het Anne. We moeten Sander redden" Roept hij hen toe. En toen zag Gerard wat het geen was waardoor iedereen zo in paniek was, waardoor putten sprongen en waardoor er zojuist een auto was neergestort. Meerdere enorme tornado's en vloedgolven kwamen op hoge snelheden op hen af.