"ANGELİ ANGELİA beni duyuyormusun" gözlerimi açtığımda bir grup insan bana bakıyordu.Vücudumu oturur pozisyona getirdim."İyi misin canım?" dedi annem.İyi olduğumu belirttikten sonra herkes dağıldı en yakın banka geçtik.Anneme neler olduğunu sordum."Birden yolun ortasında bayıldın."dedi.Başım dönüyordu.Annemden bir tuzlu ayran istedim.Oradan ayrılmamamı belirterek gitti.Kafamı gökyüzüne kaldırdım açık mavi hava çok güzeldi ama baş dönmem bitmemişti.Annem geldi ayranımı içtim birazdaha iyiydim.İyi olduğumu söyleyince annemle evin yolunu tuttuk.Eve geldik.Odama çıktım ve uykuya daldım.Akşam yemeğe oturduğumda babam günümün nasıl geçtiğini sordu olayı anlattım.Her zamanki gibi anlattığıma pişman ettirdi eve bir sürü doktor çağırdı.İyi olmama rağmen eve gelen doktorlardan dolayı kendimi hasta hissettim.Babam bilmişlik yapıp herhangi bir hastalığımın olmadığını söyleyince babam hepsini kovdu ve işin ucunu bırakmayacağını söyledi.Pencerenin önüne geçtim "BOĞAZİÇİ KÖPRÜSÜ" çok güzel görünüyordu "HOLLYWOOD"DAN buraya taşınalı yaklaşık 1 ay olmuştu.İstanbul beni cezbetmişti ama ülkemi unutamamıştım.Okulda çok arkadaşım yoktu açık konuşmak gerekirse hiç arkadaşım yoktu çünkü ingilizceyi okuldan öğrendikleri kadarıyla biliyorlardı.O okulda bir çocuk vardı çok yakışıklıydı hemde çok yakışıklıydı.Kendime bir arkadaş bulmuştum.Okuldaki olayları onun aracılığıyla öğreniyordum.Söylediğine göre çocuk ben geldiğimden beri değişmiş.Farklı davranıyormuş.Bilmiyorum ama ben daha ismini bile telaffuz edemiyorum.En yakın arkadaşımın adı bile bana garip geliyor söyleyemiyorum
