DEMI DEMONYITA #Wattys2018 [COMPLETED] •Editing•

SPECIAL CHAPTER D.D.

"Demi..." isang calm at sweet na boses na pabulong na tumawag sa pangalan ko kaya napabalikwas ako at napatayo sa hinihigaan ko.

Isang tao agad ang pumasok sa isip ko kung kanino galing ang boses na tumawag sakin na 'yon.

"Dylan..." i whispered and forcing myself not to cry.

"Demi... miss na kita." nagulat kong sabi nito at kinurot ang sarili mula sa kahibangan ko eto nanaman ako.

"Dylan... miss na miss na miss na miss na din kita.." bulong ko habang may pumatak na luha sa ilong ko

"Nandito na 'ko.. hinding hindi na kita iiwan. Hinding hindi na tayo magkakalayo.." sabi nito at nilapitan ako at inakap nanaginip ba 'ko?

Hahawakan ko na sana ang mukha ni Dylan nang may bigla akong narinig na isang nakakabinging tunog nang makina na sa ospital mo lamang maririnig.

Nginitian ko ni Dylan at nilend ang kanyang kamay sa akin.

"Tara na?" tanong nito

"Ha?" taka kong tanong

Katsy's POV;

Pinunasan ko ang aking pawis galing sa pagod at pag iinsist sa sarili na kaya ko pa siyang iligtas.

Kahit wala naman nang pag-asa.

Tapos na ang pag hihirap ng kaibigan ko.

Hindi na siya mahihirapan.

At wala na rin siyang pahihirapan.

Kaso.

Mahirap pa din eh.

Mahirap tanggapin.

Masakit.

"Im sorry po tita, tito hindi na po nakayanan ng katawan ni Demi.." sabi ko habang umiiyak

Naluha sila tito at tita at pinasok ang E.R.

**

"Sana masaya na si Demi.. silang dalawa."

Napuno nang katahimikan ang paligid at tinanggap na lamang kung ano ang ano.

"Sa buhay talaga kung panahon mo na panahon mo na kahit marami kang pera wala pala itong magagawa kung oras mo na talaga, dahil wala sa doctor ang buhay ng isang tao nasa diyos kaya walang kung sino man ang makakapagligtas sa mga taong may sakit kundi siya lang.. At ang natitira nalang ay ang tayo'y maging malakas tanggapin ito kahit mahirap."

~ Δ_Δ

All Rights Reserved 2016.

Demi Demonyita.