Chapter One: Frienemies

1.3K 42 1
                                    

(Devlin)

"Hey push the cart!" I shouted at Devlin who was behind me habang nakasakay naman ako sa likod ng shopping cart

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

"Hey push the cart!" I shouted at Devlin who was behind me habang nakasakay naman ako sa likod ng shopping cart.

"What are you doing Brey? Get down from there. Stop acting like a 5-year-old." Salubong ang makapal na kilay na saway ni Devlin sa'kin.

I mentally rolled my eyes. But I'm just 7.. Seriously, he's no fun. Umiling lamang ako sa kanya at itinulak ang malaking cart at biglang muling sumakay sa likod mala skateboard.

I noticed two adults ahead. Iyong pamilyar na babae nakasakay rin sa likod ng blue big cart, habang itinutulak iyon ng isang pamilyar na lalaki. The woman riding the push cart kept pointing at stuff, and the guy went to get those items.

"Hi tita Danne, tito Dimitri!" Patili kong tawag sa mga ito, bumaba ako mula sa likod ng cart at patakbong itinulak iyon patungo sa kanila.

Napalingon si tita Danne sa gawi ko at kumaway. "Hi Brey, sweetheart. What are you doing here?"

Tita Danne looked lovely as ever, while tito Dimitri is still dashing. They look like a fun pair, why can't Devlin be like his parents?

"I'm with Kino po, he's been looking for you." Nilingon ko ang direksyon kung saan ko huling nakita si Devlin. Nakapamulsa ito habang hindi maguhit ang mukha, looking so displeased.

He is such a no fun. Naiiling kong wika sa isipan. Iniikot ko ang paningin sa loob ng supermarket. Nahagip ng mga mata ko ang isang pamilyar na binata di kalayuan.

Marcus.

The moment I recognized him, I forgot everything else. Parang nag zoom in na lamang sa kanya ang visions ko. I happily skipped towards the area where I saw Marcus. Hindi ko na napagtuunan ng pansin ang mga magulang ni Devlin. I'll just apologize later.

"Marky, Marky, Marky baby, what are you doing here?" Masigla kong bati rito sa pinaka-cute kong boses. Umangat ang mukha ni Marcus mula sa tinitignan o binabasang junkfood. I won't be surprised if he's trying to check if there's anything unhealthy added to the ingredients.

I mentally rolled my eyes. I mean, junk food nga di ba. Its supposed to be unhealthy! Still, I find that endearing about him, he's someone who likes knowing. Knowing anything, everything, someone who is always curious. Ganoon siguro ang matatalinong tao.

"I live around the area. And obviously, I'm shopping, this is a Supermarket." He deadpanned. Hindi ko mapigilang kiligin, parang ang talino ng sagot niya, parang kinikiliti iyong mga tainga ko, gusto ko iyong pa-hard to get niya.

The Chasing GameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon