The real world

Hoofdstuk 2 - Fay

Fay Nardy is een jongvolwassen vrouw van net twintig jaar. Ze heeft een lichtgetinte huid en een donkere haarbos. Van haar gezicht kun je aflezen dat ze van het leven geniet, ze grijnst bijna altijd. En dan haar ogen, ze zijn heel erg licht. Ze steken af van haar huid, maar zijn beeldschoon. Fay is een prachtige, jonge vrouw.

Fay

Met een droevige blik keek Lola, Fay's moeder, haar dochter na. Fay ging studeren, helemaal alleen. Nooit heeft ze Fay de gevaren van deze wereld vertelt. Ze kon het niet, ze durfde niet. Toen zij nog een kind was had haar vader alles verteld. Over de vampiers, weerwolven, feeën, heksen en de o zo krachtige demonen. Haar vader heeft haar gedwongen om een demonenjager te worden, net als hij was. Haar moeder (Fay's oma) in tegendeel. Haar twee broers waren beide vampieren. Doordat Lola's vader haar had gedwongen liep de relatie tussen Lola's ouders stuk. Lola's moeder was woedend geweest en was bijna direct vertrokken. Ze wilde niets meer met hen te maken hebben. Lola's man, Derek, is ook een demonenjager. Toen Lola zestien was werd ze door haar vader uitgehuwelijkt aan de achtienjarige Derek. Ze houden van elkaar, maar niet als een echt paar. Meer als vrienden. Lola heeft maar liefst vijf kinderen op de wereld gebracht, met Fay als jongste. Fay is haar enige dochter, vandaar dat ze veel van Fay houdt. Al haar zoons zijn ook demonenjagers geworden, maar ze wilt niet dat Fay haar leven eraan verpest. Zo voelt zíj zich namelijk. Ze voelt nog altijd alsof haar leven voorgoed is verpest. Het leven is van haar afgenomen. Dikwijls is ze jaloers op de kleine Fay, ze wilde dat zij ook nog een leven tegemoet kon gaan. Maar dan schudde ze die gedachte droevig van zich af, ze moest niet aan haar verleden denken. Ze zag Fay in de taxi stappen, met haar altijd zo triomfantelijke grijns op haar gezicht. Die grijns heeft ze altijd, behalve als ze verdrietig of boos is. Dat was ze best vaak, Lola had geen idee waarom. Voelde ze zich buiten gesloten? Of waren het gewoon de puberhormonen? Ze wist het niet. Als ze de taxi de hoek om zag draaien, wendde ze zich van het raam af en nestelde ze zich in op de bank. Ze wist dat ze Fay heel lang niet meer zou zien, Fay heeft zich nooit thuis gevoeld in deze stad, dat had Fay haar eens verteld. Ze was toen zestien, en wist al heel goed wat ze wilde. Ze wilde de wijde wereld in. Dat zou ze nu gaan doen, ze ging naar Amerika. Lola voelde weer eens een steek van jaloezie door haar heen gaan. Vroeger had ze ook graag de wijde wereld in gewild, maar haar droom viel in duigen toen ze werd uitgehuwelijkt. Gelukkig heeft Fay haar beloofd dat ze hen elke week een email zal sturen, elke week. Ookal zou Fay maar een aantal jaar gaan studeren, ze wist gewoon dat ze niet terug zou willen gaan naar hun thuis, India. Het was het thuis van Lola en Derek, maar Fay hoorde er gewoon niet. Lola dacht nog even terug aan haar dochter. Ze was nu twintig, en al een echte vrouw geworden. Fay genoot van het leven, dat straalde ze gewoon uit. Lola zal zich Fay nooit vergeten, ookal bestaat er een kans dat ze haar nooit meer zal zien. Ze weet niet waarom, maar ze voelde gewoon dat ze haar nooit meer zal zien. Toch zal het altijd haar kleine Fay blijven. Haar lieve, kleine Fay.

Met een grijns zwaaide Fay naar haar moeder. Ze zat achterin de taxi, met haar handtas naast zich. Nog nooit heeft ze zichzelf zo opgewonden gevoeld, ze gaat eindelijk naar Amerika! Eindelijk gaat ze weg van India, ze heeft zich er immers nooit thuis gevoeld. Alleen haar moeder zou ze gaan missen, hun band is sterk. Fay weet al zeker dat ze haar broers en vader níet gaat missen. Ze heeft een hekel aan hen, altijd al. Ze hebben haar altijd buitengesloten, altijd. Dan moest ze naar haar kamer, waarna zij gezellig gingen kletsen. Nu kon ze eindelijk een nieuw leven beginnen. Een leven vol nieuwe avonturen, een leven vol nieuwe gevaren...

- Marieke