Karanlıkta ki umudum...

BÖLÜM 4

Ben şok olmuş bir şekilde Buğraya baktım . Buğra kaşlarını çatıp yanıma yaklaşmaya başladı . Aslında korkmaya başladım ama bunu ona söylemiycem tabikide .

Buğra dibime kadar girdiğinde " Sen bana nasıl yumruk atarsın lann !!!! " diye gürledi . Bende bir an irkildim . Lan bu egoist bu sinirle beni burada öldürmesin . Amannnn bu egoist bana bişey yapamaz , bu egoisti gözümde fazla büyütüyorum sanırım .

Daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım " Ne o çok mu canın yandı " dedim . Buğra daha çok sinirlendi bu alaycı konuşmama . Sanırım ben de fazlasıyla kaşınıyorum ama umrumda değil ona kendimi ezdiremem.

Buğra bana daha çok yaklaşıp saçımı ellerinin arasına aldı ve konuşmaya başladı " bana bak küçük faişe eğer birdaha yumruk atmaya kalkışırsan bu okul senin mezarlğın olur , haaa bir de mezara koymadan önce sana kıyak geçip yatağıma alabilirim " dedi. Lannn bu beni ne zannediyor . Ben onun bu laflarının ardından dizlerimin tutmadığını anladım ve o an dizlerimin üstüne çöktüm . Gözyaşlarım benden habersiz akmaya başladı.

Neden ağlıyorum ki ben en son ailem öldüğünde ağlamıştım. Neden bir piç kurusunun lafları ağrıma gitti . Hiçkimse umrumda değil ağlamıycam ben hele bu piç kurusu için asla ağlamıycam .

Gözyaşlarımı silip ayağa kalktım ve buğraya dönüp " sen bana faişe diyemessin , ben senin altında yatan kızlardan değilim . Beni herkes gibi görmeyi kes !! " diye bağırdım . Buğra şaşkın bir şekilde bana baktı . Sanki yüzünde biraz pişmanlık var gibi .

Buğraya bakmayı kesip arkamı döndüm ve kapıya doğru ilerledim . Kapının kulpuna çevirdim , açılmadı . Ahh doğru ya piç herif kapıyı kilitlemişti . Buğraya dönüp " şu lanet anahtarı ver " diye bağırdım .

Buğra yanıma yaklaşıp kapıyı açtı . Bende buğrayı umursamadan odadan çıktım . Buğranın arkamdan geldiğini tahmin edebiliyorum .

Hala inanamıyorum ya buğra beni nasıl altına aldığı kızlarla bir tutabilir ki . Herneyse ya o da erkek sonuçta , boşuna erkeklerden nefret etmiyorum ya . Hepsi aynı .

Okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım . Otobüse binmek istemiyorum , yürümek bana iyi geliyor .

Hala bugün olanları düşünüyorum . İlk günden olay yaşamaya başladım . Ne maceracı bir kızım ben ya , olaysız bir günüm geçmiyor .

Eve gitmeden önce sahile gitmek istiyorum , denizin fısıltısı , kokusu ve görüntüsü bana huzur veriyor .

Sahilde ki boş bir banka oturdum . Bir an gözümün önüne ailem geldi . Onlarla gülüp eğleniyorum , babam bana " kızım hadi annene biraz yardımce ol o da çok yorgun " diyor . Bende babama " tamam babacığım " diyip annemin yanına gidiyorum .

Bu görüntü neden gözümün önüne geldi ki ? Herşeyi unutmak istiyorum . Annemi , babamı ve o abim olacak herifi . Onu neden sevmiyorsun ?diyiceksiniz . Sizi daha fazla merakta bırakmıyip anlatayım .

Abim olacak o herif yani adı Uzay , beni herzaman döverdi . Bazen canı istediğinde bile beni dövdüğü oluyordu . Babama çok karşı geliyodu , hiç kimseyi dinlemiyordu . Babamı bile dövmeye kalktı , annemi diyecek olsam zaten onu da dövüyordu , yani kısacası aileden herkes ondan dayak yiyordu . En çok beni dövüyordu , hastahanelik ediyordu . Bir gün annem , babam ve uzay misafirliğe gitmişlerdi . Arabayı uzay kullanıyormuş . Annemler misafirlikten dönerken uzay arabayı çok hızlı kullanıyormuş . O an önlerine bir tır çıkmış ve uzay direksiyon hakimiyetini kaybedip kaza yaptılar . Annem camdan fırlamış , babamında kolu kopmuş , uzay ise sadece bir kırık ile o kazadan kurtuldu . Uzay ailemin katili oldu . Uzay o kazadan sonra ortadan kayboldu , onu birdaha hiç görmedim . En güzeli de bu ya , eğer karşıma çıksa naparım bilmiyorum , ama şunu biliyorum ki ben onu asla affetmiycem .