Życie nie zawsze jest łatwe

Cześć!

Mam na imię Julka. Mam 14 lat. Mój ulubiony kolor to czarny. Mieszkam w dużym domu z Moją mamą, babcią, i dziadkiem. Moja mama nazywa się Agniesza a mój tata(Jacek)... Nieważne. Nie chce go znać. Po tym co mi zrobił gdy bylam młodsza, po tym co robił mojej mamie i babci, mam go dosyć. Ale o tym opowiem kiedy indziej. Moja najlepsza przyjaciółka to Mania. Mowie jej wszystko. Warto przy tym wspomnieć, że jestem pesymistką. Nie lubię rozmawiać, mówić ludziom jak się czuję i co  mnie boli (mówię tu o psychice). Mimo tego, moja mama nie radzi sobie ze mną. Jestem pod opieką psychologów. Kiedyś byłam inna. Byłam otwarta i rozmowna. Zmieniło to się kiedy zaczęłam się kłócić z moim wrogiem. W szkole codziennie lądowałyśmy u dyrektora. Miałam wtedo około 12 lat. To były ciężkie chwile mojej psychiki. Może to nie będzie zbyt ciekawa historia. Ale po prostu muszę się z kimś tym podzielić. Przepraszam mamo. Przepraszam tato. Więc zaczynamy!