9. Sınıf bitti şimdi yaz tatilindeyim. Babam okullar bitince beni çalışmam için vodafon 'a götürdü. İlk başta korktum yapamam demiştim aralarında en küçüğü bendim. Bana minik diyorlardı çok hoşuma gitti. Orası benim ikinci ailem olmuştu onları çok seviyorum. Bir iki hafta geçti bana mesaj atan çoçuk tekrar mesaj atmıştı konuşmuştuk ama sadece arkadaş olarak ona karşı bişey hissetmiyordum. Barış diye biriyle tanıştım onu çok sevdim ona Barışı sevdiğimi anlattım o da bana sevdiği kişiden bahsetti. Aradan zaman geçti ama bu zaman içerisinde her gün konuşuyorduk. İyi geliyordu onunla konuşmak. Barışla ayrıldık. Bunu ona söyledim her zaman yanındayım neye ihtiyacın varsa bana söylemen yeterli olacak demişti. Barıştan ayrılmıştım ama yeni bir dostum olmuştu ya da ben öyle zannediyordum. En yakınım oldu her derdimi onunla paylaşıyordum. Bana güven veriyordu. Ona karşı en ufak aşka dair bişey hissetmiyordu. Zaten öyle olması gerekmiyormuydu?
Birbirimize kardeşim diye hitap ediyorduk ilk defa erkek bi kardeşim olmuştu. Sevmiştim bu durumu kanım kaynamıştı. Sanki önceden tanıyormuşum 10 senelik arkadaşım gibi yakındı bana.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EN YAKIN ARKADAŞ
Teen FictionBir arkadaşınız vardır her derdinizi onunla paylaşırsınız ama onu en önemlisi kardeş olarak görürsünüz. Ya o sizi kardeş olarak görmüyorsa? Sen her kardeşim dediğinde onun canı her seferinde daha çok yanıyorsa. Bazen dostlarınız, dost olarak kalmal...
