Yine beklerken buldum kendimi.
Neyi beklediğimi bilmiyorum ama gözlerim çok derin bakıyor umuduma.
Gelesin yok gibi hâlâ. Tıpkı sevesinin olmadığı gibi.
Boşver zaten benimde duygulanasım yok aşk şarkılarına .
Ağzıma elimi bastırıp hıçkıra hıçkıra ağlayasımda yok .
Durgunum bu aralar içimdeki sessizliği dinliyorum .
Bazen olmayışın , elimi tutup gözlerimde kaybolmayışın sessizliği bozup avazı çıktığı kadar çığlık atıyor.
Nedense ruhsuzum bugün elimde kağıt kalem dilimde sen . Yazmak istemeyen ben yazmadıkça tükenecek olan sen .
Biliyor musun?
Neden yazıyorum .
Sayfa sayfa çoğaltıyorum seni , harf harf ezberliyorum .
Hiç gitme hiç bitme diye ... yazılarımla kal yazdıklarımla kal diye yazıyorum .
Bana yaşattıklarını şirin acılara benzetmek içinde aralarına güzel sözler serpiştiriyorum .
Ben neyi beklediğimi bilmezken bile içimde hep sen sen diye haykırıyordum .
Anlamadimki bir tek bana mı sağırdı kalbin ...
Kalp artışlarım hızlandı yine ...
Herhalde etrafta sevgi görüp üzerine alındı.
