Chapter 4: Bond

30 1 0
                                    

Ren Kiryuu:

"Ai is such a sadistic woman! She's just like that old annoying man Kaname." I closed my eyes to rewind everything in my mind.

Ai changed so much, siguro malaki talaga ang impact sa kaniya sa pagsasakripisyo ni mama para kay Kaname. And now, she's like a snow, beautiful but cold.

"Help!!"

I suddenly opened my eyes and all I saw is blood, corpses and a bloody red moon. They are all dead, dead like an animal

Ano ito?!

"Help??!! Ren!." I turned around and saw Ai's back, I was about to call her when suddenly...

An arrow pierced her heart...I was shocked, I cannot move. Ai fell to the ground helplessly.

I look above and saw a girl with silver hair and her eyes is covered with hair. Pointing an arrow to me, I am trembling with fear, as she spoke those words.

"Ikaw ang susunod, halimaw." Kasabay ng pagbitaw ng pana palapit....

Ng palapit...

Sa akin...

"Ahhhhhhhhhh!!! Ha-ha-ha" I-its just a dream, what the hell is that?!

"Uhm, ayos ka lang ba mister?"Napatingin ako sa taong nagtanong sa akin

Isang babaeng pula ang buhok at asul na Mata ang bumungad sa akin. She's wearing a day-school uniform and her expression written on her face is...worried?

"Of course, and who are you miss?"

"I'm Yua Himura, nice to meet you." A warm and welcoming smile

Biglang uminit ang buong katawan ko, nakaramdam din ako ng sakit sa buong katawan ko. What the hell is happening?!

"A-are you alright?" Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang noo ko pero tinabig ko ito agad.

"You better be careful Himura-chan, there are monsters everywhere." Tumayo ako at iniwan siya mag-isa.

I'm really in pain. My head is hurting and my heart is burning. Dapat makarating ako sa moon dormitory.

"Oi! Kiryuu, saan ka galing?" Sabi ni Kyou habang palapit siya sa akin

"K-Kyou......" tuluyang nanlabo ang paligid ko at tanging narinig ko nalang ay ang pagsigaw ni Kyou sa pangalan ko

....

"Happy Birthday Ren-kun!!." Mama said while hugging me

It's my 10th birthday afterall, while papa just watching us, smiling genuinely.

"Mama! Hindi na ako bata." Mama pout and released me, hugging Ai instead

"Still you're my baby boy! Buti pa si Ai hindi siya nagrereklamo!" Sabi ni Mama in a childish manner

Hindi naman talaga magrereklamo si Ai, sobrang tahimik niyan at may sariling mundo. Ilang linggong pangungulit saka niya ako kinausap, ang tiyaga ko talaga. PSH...

Pinuntahan ko nalang si Papa na nasa kwarto. Naabutan ko naman siyang may hinahanap sa may kabinet.

"Papa? Ano pong hinahanap niyo?"

Vampire Knight: New BloodWhere stories live. Discover now