Sessiz bir çığlıkla kayboldum
Karanlığın ortasında.
Sen hâlâ beni mi yazıyorsun?
Labirentlerden bir dünya kurdum kendime.
Ümide uzaktan bakar oldu
Gözlerim.
Yaşlar yüreğimden akar oldu,
Sözlerim
Bir kaşık suda çırpınırken
Nefes alışımı seyrettim uzun uzun
Ve rüyalara dalışımı.
Yüreğim yer yer parçalı hüzünlü
Yer yer parçalı mutlu
Sonsuza dek içine kapanık
Gözyaşları tohum tohum ıslatırken içimi
Aklımın bir köşesinde sen
Yağmurlar istedin
Kurumaya yüz tutmuş bedenine.
İçimde seni de ıslatırdım
Düşlerim çöl ortası sıcağındayken.
Anılar tomar tomar tutuştu şöminemde.
Zaman, beni öldürme girişiminde
Derin çizikler attı yüreğime.
Eski bir şarkı
Zehir doldurdu kadehime.
İçmedim belki sen gelirsin diye
Gelmedin.
Anlaşılan
Beni yazmaktan vazgeçmemişsin.
Anlaşılan
Sen de beni, yaza yaza öldürmüşsün.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUZUR#wattys2017
PoetryYapraklandım sen dokununca. Dudaklarından aşk okununca Ellerin ellerime konunca 'Kara sevda'landım...