The Street

14.

POV: Jelle

"Oke, Noa laten we gewoon even praten. Het feit dat ik niet weet wat er is gebeurd, is slopend. Ik wil gewoon weer normaal met elkaar om kunnen gaan, nou normaal niet, maar zoals het was voor vannacht."
Ik zie Noa nadenken over wat ze nu moet zeggen. Logisch, want het is nou niet echt een standaard situatie.
"Ik weet niet wat er is gebeurd. Ik heb niet gedronken naar mijn idee, en  toch werd ik wakker met een kater. Ik kan me niet voorstellen dat we iets hebben gedaan, maar ik heb geen andere verklaring voor het half naakt wakker worden naast jou."
"Ik baal er zo van dat ik dronken was,'' zeg ik uiteindelijk, want dit is het enige wat ik de hele ochtend tegen mezelf heb gezegd.
"Vind je het zo erg dat we samen iets hebben gedaan? Ik zou het nooit hebben gedaan als ik niet dronken was, maar het is niet dat ik het niet wilde." Noa durft me bijna niet aan te kijken na dat ze dit heeft gezegd.
"Nee geloof me, ik baal niet van het feit dat we, wat dan ook, hebben gedaan. Ik baal van het feit dat ik het me niet meer kan herinneren. Ik wil je al zo lang vast houden, en nu is het gebeurd, en dan weet ik er niks meer van."

POV Noa:

Ik begin te blozen, ik wacht al zo lang op dit moment, het moment dat iemand iets tegen me zegt, wat me ontzettend laat blozen. En normaal gesproken vinden mensen dat vreselijk, maar nu ben ik heel blij om te merken dat ik toch nog in een categorie onder het kopje "normale mensen" pas. Ik heb zo lang gedacht dat er iets mis met me is. Maar nu, al is het maar een heel klein dingetje, voel ik me een stuk beter.

POV Boaz:

Ik heb Liz inmiddels al geprobeerd te bellen, maar hij gaat iedere keer meteen over op de voicemail. Volgens mij klikt ze me gewoon weg. Ik snap het niet. Gisteren was ze nog gewoon bij mij thuis, en hebben we het eindelijk erover gehad, om een keer samen met haar ouders ergens te gaan eten. Ik bedenk me dat het best gek is dat ik de ouders van Liz nog nooit langer dan 10 minuten heb gezien. Tja...haar ouders zijn niet zo blij met het feit dat Liz een vriendje heeft, dat haar van school afleid. En onterecht. Ik help haar juist, en laat haar met rust als ze huiswerk moet maken. Ik heb zelfs een keer een uur lang bij haar op haar kamer gezeten, puur naar haar zitten kijken, terwijl ze haar huiswerk maakte.  En toch denken ze dat ik geen goede invloed op haar heb. Dus dat ik binnenkort met ze aan een tafel zit te eten en praat over koetjes en kalfjes, is best een grote stap. Waarom zou ze dat willen, en me dan nu negeren.

POV: Fleur

Oke even de stand van zaken doornemen. Noa is verdwenen, net als Jelle. Wat zagen die er bang uit. Bang dat ze iets gedaan hebben wat ze beter niet hadden kunnen doen. Maar er is echt niks gebeurd. Misschien heeft Jelle haar een kusje gegeven, that's it. Maar dat weten zij niet.                  Stacie heeft zich opgesloten in haar kamer, wat is er in godsnaam aan de hand met haar. Zij is al zo depressief als het maar zijn kan en dat komt niet eens door mij.                                                      Boaz zit zowat vast geplakt aan zijn telefoon. Misschien was mijn actie tegen hem toch een beetje extreem.    Anna en Finn draaien een beetje om elkaar heen. Dat is grotendeels hun eigen schuld. Al moet ik wel toegeven dat ik ze een zetje in de rug heb gegeven. En Toby is als een idioot bezig met sportoefeningen. Best wel zielig. De enige die het verdiend om een normaal weekend te hebben, en dat heb ik nu verpest. Aan de andere kant, hij mag ook wel eens voelen hoe het is als je zo lang hebt getraind en uiteindelijk toch niet kan laten zien wat je nu kan. Laat hem ook maar eens voelen hoe het is om het dan niet aan iemand waar van je houdt te kunnen laten zien. En hoe het met mij gaat weet ik niet. Het is fijn om te zien hoe deze mensen reageren op situaties waar ik ook ooit in heb gezeten.