Tam bakacaktım ki ayak sesleri duydum bu tarafa doğru yaklaşıyordu. Bense sebebini bilmediğim bir şekilde hızlıca aynı yerine geri koydum. Kadın o derteki bayandı. Bayan olduğu yerde durdu ve bana baktı. Ben bundan tedirgin oluyodum ama söylemiyodum kadına gidip ne bakıyon!?. mu deseydim diyemediğimden dolayı da ordan uzaklaştım. Hemen arka raflardaki kitapların olduğu reyona gittim. Kitapların arasından ona gizlice bakıyordum. O gidince hemen oraya doğru tümseğe doğru koştum ama inanılır gibi değildi tümsek felan yoktu orda!.
Sanırım delirdim belkide o yüzden bana bakıyordur. Delirdiğim içindir.
Şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak kitap aramaya başladım ama kafam hala oradaydı. Arkadaşımın yanına gitmeye karar verdim.
-ben bugün kitap okumayacağim dedim.
- bir şey mi oldu?
-....sadece....başım ağrıyor o kadar.
Biliyorum biliyorum yalan söyledim ama ona anlatsaydım deli olduğumu düşünecekti.
Eve doğru yol aldım. Eve geldiğim de duraksadım. Geri gitsemiydim ki acaba belki hala ordadır. Yorgun olduğumu fark edince vaz geçtim. Kapının zilini çaldım.
Eve girdim ve direk odama çıktım anneme bir şey demedim konuşmak istemiyordum.
Yatağa uzandım ve telefonumu açtım bitqz arkadaşlarla mesajlaştıktan sonra uyuya kalmışım kalktım ve havanın kararmış olduğunu gördüm bende ışığı açtım perdenin açık olduğunu fark ettim ve kapatmak için yeltendim. Dışarda garip bişeyler vardı dışarda ki evin önünde ki bir insan bana bakıyordu bende korktum ve hemen kapattım perdeyi de hızlı bir şekilde çektim ve odamin ışığını kapatır kapatmaz aşağı koştum .
- ne oldu?
-anne?
-efendim
-yok bişey
Söylemek ve söylememek arasında kaldım ve söylemedim annem bu cevabı duyunca sanırım biraz sinirlendi çünkü bir şeyler dememi bekliyo gibiydi bende yok bişey diyince bozuldu galiba.
Bugün çok garip şeyler olduğu kesindi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dolunay Masalcısı
DobrodružnéDolunay adındaki bir kız çocuğu bir kitap sayesinde bir maceraya atılır ve bu macerada kendisinin Dolunay Masalcısı olduğunu öğrenir.
