Hayatınızda çevrenizde bir çok insan vardır. Çoğu zaman bu insanlara ihtiyaç duyarsınız, lakin bulamazsınız. Aslında yakınınızda hep çevrenizdelerdir, bunlarla yaşanmış bir sürü birlikteliğiniz beraberliğiniz vardır. Sizin onlar için yaptıklarınız iyilikleriniz faydanız olmuştur, size yaptıkları onların nazarında bir sürü şeyler vardır yaptıklarını görürler sizin onlara yaptıklarınız göz ardı ederler hep. Bazen düşünürsünüz şunu yaptım bunu ettim, bu benim dostum dersiniz ve ilgi alaka beklersiniz, bunlar olmayınca önce kendi insanlığınızdan şüphe duyarsınız, sonrada onların insan olmadığını, menfaatçi çıkarcı olduklarını bunları düşünüp kötü olmaya karar verirsiniz, beceremezsiniz hatta onları görmezden gelmeye çalışırsınız, beceremezsiniz sabit olamazsınız yapınız hassastır buna müsait değildir. Rast gele zor durumda olan tanımadığınız insanlar çıkar karşınıza her hangi bir yerde onlar için bile kendinizden fedakarlıklar yaparsınız. Hayatınıza yeni insanlar dahil olur bazen, heh tamam işte bu dersiniz bir süre sonra onunda herkes gibi olduğunu düşünmeye başlarsınız, sonra yok hayır bende bir sorun var der ve düşünürsünüz tabiki yine her şey terse başa döner sonuç yine aynı "ruhun" daralır ve kesinlikle yalnız olduğuna karar verirsinin. Hayat böyle bir kısır döngü işte, sonuç ruhumuz ile biz hep başbaşayız bir başımızayız bu hayatta maalesef hayatımızın en büyük gerçeği işte bu Allah ruhumuza genişlik ve hep güzel dostlar versin bize.
