Çocuklara Karışmayın Çünki Onlar Çocuk!

27 0 0
                                    

Yedi yaşındaydım henüz ailem çok saygın vede efendi bir aile idi herkes tarafından sevilen ve saygı gören kendi hallerinde sakin bir hayat gören varlıklı bir aile idik kısacası...
Bir gün annem beni güzel güzel giyindirip sokağa yolladı top oynayacaktık arkadaşlarım ile, bazen hiç bir şey düşündüğümüz gibi olmuyor malesef, ben biraz agrasif vede atarlı bir çocuktum, biz top oynarken bizim alt komşu bağırdı
-gidin başka yerde oynayın yeter lan her gün her gün.
+burası bizim kapının önü nerde oynıyacağız başka.
-Lan başlatma bi uyutmadınız beni.
+git başka yerde uyu.
-bekleyin lan geliyorum.
+gel lan kaçan senin gibi olsun.
İşte herşey orada başlamıştı, komşumuz aşşağıya geldi ve bana bir tokat attı çok ağrıma gitmişti ve hırsını alamadı diğer arkadaşlarımın peşine koştu, ben o ara odunluğa girip keseri aldım ve kapının arkasına saklandım, gidip babama yada bir başka büyüğüme söylemeye gururum el vermedi, o arada komşumuz içeri giridi tam vuracaktım ama arkadan vurmak bana göre değildi,
+baksana.
-ne var lan haşere.
Tam o sırada keseri kafasına vurdum ve düştü kafası kanıyordu...

DOKUNMAYIN ÇOCUKLUĞUMA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin