SH2:His Stone heart

Its starting

Kirsa's POV

"Hi Dad!, kumusta napo kayo dyan" sabay hawak ko sa nakaukit sa lapida In loving Memory Michael Anderson.

yes, Im here at the cemetery, and its been a week since that incident in the hotel, at sa loob ng mga nakalipas na araw na yun, I feel like crazy, add that Im paranoid, very paranoid, and I hate it, beacuse Im stronger than that and it only means im really affected to him. anyway, ayaw ko ng alalahanin yon.

"Dad, I missed you, we missed you so, mom and I, how I hope you were here with us, how I wish t-that...that day was just a nightmare and did not really happen. that theres still you czlling me princess and you act as my super man." sabay tawa kopa at punas sa mga luha sa mata ko.

"S-sawa kana ba Dad sa pauliyt-ulit kong litanya sayo?, Im sorry if so, i-its just Im hurting sooooo much, that I-i really don't know i-if I can, I-i can still keep this strong facade I did to protect everyone, especially myself, B-but Daddy, he's back, after 7 years H-he is back, and I don't know what to do about it, c-can you pleased tell me Daddy? Im scared Daddy, very scared,can you please comeback to me? to us?" at hindi kona talaga napigilang mapahagulgol.

so I just let myself, tutal naman dito ko lang lahat nabubuhos ang sama ng loob at sakit na nararamdaman ko mula nung araw na yon. This is the only place I can cry my heart out freely and feel peaceful.

Right now, I'll let myself be weak again, Coz after this, I will be more prepared to face that man and

his stone heart.

---------------

KIRSA'S POV

"Kirsa? ayos ka lang ba? mukhang ano mang oras babagsak kana dyan eh" tanong sakin ni Bea.

nandito kami ngayon nakapila para kumuha nkg pagkian sa may cafeteria ng Hotel na para lamang sa mga emleyado. Dito lahat kumakain ang mga empleyado ng , Libre ang pagkain namin dito pwedi rin naman kung gustong kumain ng empleyado sa labas.

"im fine, alam mo naman kung bakit ganto ako ngayon diba?kung hindi ko lang talaga kaylangan ang trabahong to, nagresign nako nung isang araw pa bea" sabay butong hininga ko, Im really aware na mukha talaga akong zombie.

lagpas isang linggo narin ng magkita kami muli ni Adam, at ni anino nya hindi ko pa nakikita sa hotel, ang sabi dahil busy pa daw ito sa pagplantsa ng ilang bagay bagay tungkol sa hotel at pagbili nya dito. Hindi ko alam kung dapat kong ikasaya yun, dahil kahit na ganun ang unang pagkikita namin pagkalipas ng ilang taon, hindi ko pa rin maiwasang asamin na makita sya muli.

" Ewan ko ba naman bat kasi pinapatrabaho sayo ang mga trabahong hindi mo naman dapat ginagawa, ant lalong hindi naman dapat naatas sayo, pati ngayon pag mamop ng floor na gawain ng mga janitor natin dito biglang pinagawa sayo, tulungan na kasi kita" himutok nya habang umuupo kami sa may bandang sulok ng cafeteria na ikinangiti ko. This girls is really sweet like Leila, kung lalake lang ako baka nahulog na kaagad ang loob ko kay bea, napakabait kasi nito, yung tipong kayang isakripisyo pati sarili nyang kaligayahan para sa ikakasiya ng iba and she has this belief that eveyone has kindness in their heart gano man ito kasama sa paningin ng ibang tao, in short this girls is very compassionate & kind bukod pa sa maganda at matalino pero, wag kayo, palaban din ito.

"Odi pati ikaw nahirapan, at tsaka gusto mo bang mawalan ng trabaho?, alam mo naman na hinabilin ni Ms.Maika na bawal akong tulungan, natatandaan moba nung minsang nakita nyang tulungan moko halos ipatanggal kana nya, so don't worry bout me Bea, kaya ko." pilit ko nalang sabi sakanya, dahil alam ko halos bumigay narin ang katawan ko sa mga gawaing pinapagawa nila dito sakin bukod pa sa may 2 pakong part time job at mga inaasikaso sa school.

6 na araw narin ang lumipas mula ng atasan ako na gawin ang mga trabahong hindi naman dapat pinapagawa saakin, kagaya ng pag mop ng floor sa hallway ng bawat floor nitong hotel, pagkolekta ng basura at pag tapon nito, at minsan pa nga naatasan ako sa kusina bilang dishwasher dahil nag absent daw kasi ang naka assign dito bukod pa sa ginagawa ko din ang paglilinis ng mga room na talaga naman kasing trabaho ko, and mind you talaga namang nakakapagod na halos bumigay na ang katawan ko.

I know it was HIS doing, diba nga he will make my life a living hell? though hindi nya alam Im already in hell for so long, kaya hindi ako ganun susuko, im stronger than he thought, at kahit ano pang gawin nyang pagpapahirap kakayanin ko.

Alam kong umpisa palang ito at nakakaramdam din ako ng takot sa iba nya pang gagawin at kayang nyang gawin para lang pahirapan ako. But as what I said, kaya ko.

"Alam ko, pero kasi sobra na sila, bat hindi mo subukang magreklamo sa taas?"

sa taas? E sa taas nga galing ang utos. from the CEO to be exact. bulong ko sa isip ko. at ayaw kong malaman nya iyon dahil mag-aalala ito lalo bukod pa sa magtatanong ito.

"Ginawa ko na, pero wala ding nangyari at baka matanggal lang ako sa trabaho pag nagpumilit pa ako" pagsisinungaling ko na lamang.

"Ganun ba? bakit naman ganon? hindi bat parang may mali? e kung sa DOLE kaya?"

"No Bea, its ok, I need this job and I can't afford to lose it, kaya wag na nating pag-usapan ito pls?" pakiusap ko sakanya at itunuloy ang pagkain.

-------------------------------------------

Kirsa's POV

Binitawan ko muna ang walis na hawak ko bago sinagot ang telepono.

"Hello?"

"Hello, Ms.Anderson, Aren't you finish there? may kaylangan ka pang linisan, kaya bilisan mo dyan"

arggggggghhh.. Its the queen of all ampalaya.

"Maam, there might be some mistakes, because this is the last room Im assigned to clean today, and its time for me to out." mag se-7pm na kasi, at ito ang oras na madalas akong mag out dito, at pagkatapos nun ay didereto naman ako sa restaurant na isa ko pang part time job o kung hindi man ako naka sched makipag race.

"I don't care, utos yan galing sa taas, your about to clean the CEO's penthouse, whitch is located at the top floor of the Hotel,at wag kang papalpak" masungit nyang sabi sakin na ikinakaba ko. Penthhouse?

"but maam, tapos na lahat ng-----"

"No buts Ms. Anderson, you go there after you finished your work here, kung ayaw mong matanggal, It was the CEO itselfs request for you. I think the new CEO find a toy in your behalf Ms.Anderson, goodbye"

Bitch!

At wala na nga akong nagawa kung hindi pumunta doon at maglinis.

Pero kinakabahan talaga ako sana wala sya doon.

---------------------------------

Kirsa's POV

Huminga muna ako ng malalim bago ako magdoorbell sa pinto ng penthouse ni Adam. Pero hindi kagaya ng inaasahan ko walang nagbukas ng pinto, kaya inulit ko ito ng ilan pang beses at ng wala parin nagbukas nagdesisyon nakong gamitin ang cardkey na ibinigay sakin sa reception gamitin ko daw to kung sakaling hindi ko madatnan ang CEO.

Thank God he's not here. Pero nasaan kaya sya?
----------------
NOTE: kung ndi ako nagkakamali sa last chapter e 11 yrs. Ang nabanggit ko, well i change it now, 7yrs. Nlng.  More or less 22 yrs. Old palang si kirsa now. Anyway,, pafinalize ko lahat regarding timeline and other details. pag natapos na sya and editing nalang.
****
Sorry for typos.

Dont forget to VOTE,COMMENT,FOLLOW AND SHARE.