Hide it

1*

Lief dagboek, vandaag gebeurt er iets leuks. Geen gemis meer voor mij, aaaa papa komt terug yes yes yes! Zoals je al weet zijn papa, mama en Najoua naar marokko. Ik was hier alleen.... oke niet helemaal alleen hoor mama heeft me gelaten bij  Noual en haar man. Maar pff wat ben ik blij ik heb MIJN vader zo gemist en mama ook ze zijn al 3 maanden weg! Papa komt alleen want we blijven niet lang. over een paar weken is het vakantie!!!!!! Marokko ik kom eraan!!! Ik ban zo jaloers op Najoua ze is 1 maand eerder vertrokken want ja ze is echt een mama's kindje ze miste haar vreselijk! Ik ben meer een papa's kindje van hem krijg ik de aandacht!

 paar uur later..

Sinds papa hier in de woonkamer zit met ons ben ik niet meer van zijn schoot afgewijkt. Jep ik ben echt plakband maar ik mag... ''Ik houd van je papa... heel veel" Hij keek me met een betoverende glimlach aan en het enige wat ik kon doen was hem zo hard knuffelen dan zijn hoofd tegen de muur botste... Maar hij bleef lachen.. Mijn vader, als ik hem vertelde hoeveel ik van hem hield zei hij nooit wat terug hij moest wel altijd lachen maar dat zei voor mij genoeg. Ik wist hoeveel hij van me hield en nog steeds doet ik was zijn oogappel . 

flashback:

het was een mooie dag en ik zou met mijn moeder en zussen naar de stad gaan, maar zoals gewoonlijk waren Najoua, Samira en ik weer eens laat. Ik was pas 10 maar ik wist van wie ik het meest hield.. ja dat was mijn vader Mohammed ..... maar bij ons in de familie was het niet gewoonlijk om het zo openlijk te zeggen om de reden schaamte . Maar daar had ik maling aan, in verband met mijn vader dan. Terwijl ik daaraan dacht zag ik mijn vader zijn busje instappen zo eentje die de meeste Marokkanen hadden. Ik liet er geen gras over groeien ookal stond ik best ver (einde van de straat) en riep kei hard "IK HOUD VAN JE BABA" ik kreeg het leukste antwoord '' thaboharith'' (dombotje). ik weet het jullie haan vast denken wat is daar leuk aan. Maar kijk ik ben zijn dombotje. Mijn zussen lachte mij uit en zeiden dat ik me moest schamen, "Nee wat is toch zo ik houd van mijn vader''. lachend liepen ze verder en ik beledigt achter ze aan...

7 maanden en 14 dagen verder... (17 december)

"Maar papa waarom ga je weg?" "Omdat ik moet werken memmi (mijn kind)." "En mama gaat mee, ik snap het niet jullie zouden na mijn verjaardag gaan?" "Dat klopt memmi maar zo wilt jou oom het en misschien is het ook beter." "Wat beter waarom gaat hij niet zelf!?" "Sarah zo helpen wij is toch beter zo is hij met zijn gezin" "En jij dan waarom vergeet je altijd dat wij jou ook nodig hebben dat we ook gevoel hebben (fluisterde ik..)" "Wat ze je memmi?" "Niks baba beslama triq salama" zei ik snel voordat ik ophing en hij me zou horen huilen...

Haai everyone... het is een korte hoofdstuk, dat komt omdat dit maar het begin. De volgende hoofdstukken zullen langer zijn. Dat komt omdat het verhaal nog niet begonnen is maar nu wel gaat beginnen.

Enjoy.. deel en like 

AuthoressHZ...