Hide it

Heden...

Tot vandaag. Was ik maar nooit gegaan. Eerst vertelde mijn beste vriend voor wie ik stiekem gevoelens had dat hij verliefd op me was, en ik was boos? En toen ik thuis kwam vertelde ze me dat me vader had gebeld en naar me vroeg. Ik had een slecht gevoel, een gevoel die ik niet kon beschrijven.

Ik denk hier nu aan op dit moment. Dit wat ik net heb vertelt was vijf jaar geleden. Want vijf jaar geleden gebeurde er dit:

We zaten allemaal in de woonkamer beneden me broer en vader nog steeds in Marokko. Me schoonzus sliep bij ons. Zij en me zus konden niet slapen en waren de hele nacht aan bet lachen. Ik was dat zat en wou naar boven gaan om te slapen. En voor ik dat deed zei ik: van lachen komt huilen, en liep zo naar boven. Ik sliep nog steeds naast me moeder en viel direct in slaap. Rond 5uur in de ochtend werd me moeder gebeld, het was me broer in Marokko. Ik kreeg weer een vies gevoel het gevoel dat ik ook steeds op kamp had, dus ik kon me ogen niet sluiten en besloot te kijken naar me moeder die een gesprek voerde met me broer. Ik zag haar slaperig opnemen: Alo salamoe3alaikom. En toen was ze opeens klaar wakker: ALLAHOE AKBAR. En zo was ik ook klaar wakker ik begon te huilen, het gevoel werd steeds erger. Me moeder stond op en zei: stop nu zeg la ilaha illa allah ( er is geen God behalve allah ): Nabil waar is je  vader. En toen belande ik in een trans het laatste wat ik hoorde was auto-ongeluk. Ik begon te schreeuwen uit het diepste van me hart en zag me moeder aan haar haren trekken. En weer hoorde ik de trappen in no time stond iedereen aan bet bed om mij te vragen wat er aan de hand was: Bebe en Nabil hebben een auto ongeluk gehad. Ik had geen puf  meer. Ik wist het niet meer....

Nu:
Het is vandaag vrijdag om precies te zijn 11:06 uur, en ik dacht hier weer aan. Ik hou geen dagboek meer bij... Wattpad werd dat...

Word vervolgd.