Summerfeelings

Hoofdstuk 8

Na het eten bellen Alicia's vriendinnen naar haar. Ze zijn in Frankrijk aangekomen. Ze vertellen dat ze uren in de file hebben gestaan, vragen of ze het leuk daar heeft, of ze al vakantievrienden en vriendinnen heeft, en of ze al knappe Italianen heeft gezien. Bij dat laatste moet ze lachen. Ze heeft namelijk alleen nog maar oude Italianen gezien met een snor. Na een tijdje gepraat te hebben moet Alicia ophangen van haar vader om de afwas te gaan doen. Met een chagerijnig gezicht, en haar oordopjes in voor muziek, loopt ze naar het gebouw om de afwas te doen. Wat een vreselijke vakantie. Dit was alleen nog maar de eerste dag, en ze moest nu nog 3 weken lang. "Huh, wat?" Alicia doet haar oordopjes uit en kijkt naast zich. Daar staat een jongen ook de afwas te doen. Hij heeft bruin haar, heldere bruine ogen, en een perfecte glimlach. "Je bent dus wel Nederlands.' zegt hij lachend. "Hahah eh ja, sorry ik had muziek op." zegt Alicia. "Maakt niet uit, hoe heet je?" vraagt de jongen. "Alicia, jij?" "Leuke naam, ik heet Lars." "Dankje, jij ook Lars." zegt Alicia. Samen praten ze nog een tijdje terwijl ze de afwas doen. Lars vertelt dat hij 3 dagen geleden is aangekomen, en hier ook is voor 3 weken. Hij is ook 16 net als Alicia en is samen met zijn ouders, en zijn zus hier. Hij vertelt nog heel wat meer, over waar hij woont, en wat zijn hobby's zijn. Ook vertelt Alicia van alles over haarzelf. Als ze klaar zijn praten ze nog een hele tijd na, en Lars vraagt zelfs of Alicia vanavond mee gaat naar het strand met meer mensen van de camping. Natuurlijk wil Alicia dat. In eens is het op vakantie toch nog zo slecht nog niet.