ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္လိုက္ျပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမွာထိုင္လိုက္ျပီး ph ေလးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ညက စကားေျပာခဲ့သည့္ Conversation ေတြဆီျပန္ဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ညက...
Flash back.
ကုတင္ေပၚလွဲေနရာကေန ေသြးတစ္ေယာက္ထထိုင္လိုက္မိသည္။မေဟာ္ထံမွပို႔လိုက္သည့္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု လက္ဖ်ံ အတိအက်ဆိုရင္ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံ ျပည့္ျပည့္ေလးျဖစ္ေနသည့္ လက္ဖ်ံတြင္ အခြ်န္တစ္ခုခုနွင့္ ဆြဲထားသည့္အရာမ်ား နီရဲေသြးစို႔ေနသည္က ေလာေလာလက္လက္ပံုစံ
လက္ျဖဴျဖဴေလးတြင္ လက္ဖ်ံတစ္ေလ်ာက္ေသြးစို႔ေနသည္မွာ လန္႔ဖြယ္ရာ မည္မွ်နာက်င္မည္ကို ေသြးေတြးမိရံုနွင့္ လန္႔မိသည္။
*လွတယ္မဟုတ္လား မ' hk hk*
*ဒါဘာလဲ ေမာင္*
ေမာင္ ေခၚလိုက္တိုင္း ရင္ထဲေက်နပ္တဲ့လႈိင္းကေလးကို ေသြးသေဘာက်မိသည္။သူမထက္ သံုးနွစ္ငယ္သည့္ ေမာင္ေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ *ေမာင္* ဟုအဖ်ားဆြတ္ေခၚျဖစ္သည္။မေဟာ္ကေတာ့ ေျပာပါသည္။အဲ့သလိုေခၚတိုင္း က်ေနာ္ရင္ေတြအရမ္းခုန္တာပဲတဲ့။စခ်င္ေနာက္ခ်င္တာေၾကာင့္ေရာ ေခၚခ်င္စိတ္ရွိတာေၾကာင့္ေရာ မေဟာ့္ကို ေသြးက ေမာင္ ဟုေခၚျဖစ္ေနခဲ့သည္။
''ေၾသာ္ လက္ေလ မရဲ႕ ဘာလို႔တုန္း မလွဘူးလား ဟီး"
"ေမာင္ ဒါရယ္စရာမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူ႔လက္လဲ မ ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာစမ္း*
တစ္ကယ္လည္း ရယ္စရာမဟုတ္သလို ေသြးရင္ထဲ ေမာင့္လက္မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းေနမိသည္။
''ေမေမဆူလို႔ အမွတ္နည္းလို႔တဲ့ ေမာင့္ကိုရိုက္တယ္ နာတယ္မရယ္ ရင္ထဲကနာတယ္ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ ေမာင့္ကို နာနာက်ည္းက်ည္းရိုက္တယ္"
စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ သူမဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေအာက္နႈတ္ခမ္းသာကိုက္ထားမိသည္။
"ေမာင္ရယ္ ဒါနဲ႔မ်ား ကိုယ့္လက္ကို ဒီလိုလုပ္ရလား မိုက္လွခ်ည္လား"
"hkhk မရယ္ ဘာျဖစ္လဲ ေမေမရိုက္သေလာက္မနာပါဘူးဗ် ေမေမေျပာသေလာက္လည္းမနာဘူး အစကတည္းကမေမြးခဲ့ရင္ ျပီးေရာဗ်ာ...''
