Fake Smile (Kortverhaal)

Hoofdstuk 5, Mijn schouders

"Wat doe je de laatste tijd toch raar!" Zegt Fleur. We pakken onze jassen en lopen naar de fietsenstalling. "Hoezo? Wat bedoel je dan?" Vraag ik, terwijl ik mijn fiets van het slot afhaal. "Nou..." Oh leuk, nu begint Ilse zich er ook al mee te bemoeien! "Je bent de laatste tijd stil, of je maakt gemene opmerkingen uit het niets." Shit, ze komen erachter, ik weet het zeker. "Sorry meiden, dat is niet de bedoeling, maar ik moet gaan, ik moet op Boy passen, doei!" Ik stap op mijn fiets en ben binnen een paar seconden van het schoolplein af. Ik hoef helemaal niet op te passen, ik wilde gewoon weg. Waarom doen ze zo moeilijk? Het zijn gewoon goede vriendinnen, ze maken zich zorgen om me. Nee, ze willen me gek maken, zodat ik het ze vertel! Mooi niet dus. Ik word gek van mijn hoofd, er is een soort discussie tussen de twee mensjes op mijn schouders. Het duiveltje staat op mijn linkerschouder, en het engeltje op mijn rechterschouder, ze maken ruzie, de woorden komen mijn oren in, en daarna mijn hoofd. "STOP!" Schreeuw ik, mensen op straat kijken me vreemd aan. Shit, dit was niet de bedoeling, ik wilde gewoon dat die twee stopten met ruziën. Ik lijk wel zo iemand met stemmen in haar hoofd, maar dat heb ik niet, ik heb ze op mijn schouders. Daar ga ik weer, stop hier nou eens mee! "TOET!!!!" Ik schrik op uit mijn gedachten. Oeps, ik sta nog steeds op de weg, ik stap snel weer op en ik rij door.

Eindelijk, ik ben thuis. Ik hang mijn jas op en gooi mijn tas op de grond. "Hoi, hoe was je dag?" Ik schrik, dit is papa's stem niet, dit is een vrouwenstem. Dit meen je toch niet? Hadewich is er! "Waar is papa?" Vraag ik verschrikt. "Je vader is naar zijn werk, hij wilde weer een dag werken, toen vroeg hij mij om op jullie te passen." Oppassen? Ik had helemaal geen oppasser nodig! Ik ben 14, you know. Ik besloot aardig te blijven, papa was tenslotte weer gelukkig door deze vrouw. "Oke, ik ben boven, huiswerk maken." "Is goed, pak je wat drinken voor jezelf? Je moet namelijk wel genoeg drinken hoor." Zei ze. Ugh, gaat ze nu al de baas spelen? "Is goed" Zei ik maar met een poeslief stemmetje, ik had geen zin in ruzie. Ik pakte wat drinken, en ging naar boven.

Ik snap niets van Grieks, waarom is deze taal er ooit geweest? Waarom zou ik 'm moeten leren? De taal is toch al dood. Morgen hebben we een SO Grieks, snappen doe ik het niet, maar ik probeer toch te leren. Hoe kan iedereen dit? Waarom lukt mij dit niet? Ik had geen Gymnasium moeten doen, VWO is goed genoeg. Waarom ben ik naar deze school gegaan? Oh ja, mama had het aanbevolen. En ik was zo stom om alles te geloven. De school is leuk hoor! Maar het niveau kan ik gewoon niet. Ik heb het gehad. Waarom besta ik eigenlijk nog? Ik kan niets goed doen. Ik ben niet goed met school, niet goed met mijn gevoelens, want ik heb geen flauw benul van wat dat nou zijn. En ik ben zeker niet goed met stemmetjes op mijn schouders.

~ I'm ready to start my day. Time to put on that fake smile and pretend like I'm okay. ~