EPILOGUE:
limang araw na ang nakakalipas mula nung iwan kami ni Michael.hanggang ngayon,hindi ko parin matanggap.masakit parin para sakin ang lahat lalo na't harap-harapan niya kong iniwan ng tuluyan.ilang gabi na rin akong umiyak pero heto ako ngayon,pinipilit na maging masaya,ngayong nasa harap kami ng altar.
libing na niya ngayon pero idinaan nila dito sa isang simbahan ang labi niya para bigyan ng misa.at ngayon din kami ikakasal.yeah,tutuparin namin ang pangako namin sa isa't-isa na kahit anong mangayari,magpapakasal kami.
para sakin,heto na ang pinakamalungkot na kasal.habang isinusuot ko sa daliri niya ang singsing ay hindi ko mapigilang mapaiyak.tahimik lang ang mga taong nasa loob ng simbahan.tila nakikidalamhati sila sa nararamdaman ko.
pagkasuot ko ng singsing sa daliri niya ay itinaas ko ng bahagya ang kamay ko kung saan nakasuot ang singsing na binili niya para sakin.
dapat siya yung magsusuot nito sakin.T_T.pero hindi eh.napakamalas ko naman!
"b-beybie *sob*,natupad na ang pangarap natin.kasal na tayo oh?.haha!*sob*.andaya mo nga eh,iniwan mo 'ko agad.pero sana kung nasaan ka man ngayon,i hope na masaya kana.magkikita rin tayo.at sa panahong yun,hindi na tayo magkakahiwalay pa.*sob*.pinapangako ko yan.don't worry,hindi kita ipagpapalit.*sob*.ikaw lang ang mamahalin ko,promise.thank you sa lahat.thank you sa mga masasayang ala-ala na nabuo natin.thank you sa pagmamahal mo sakin.thank you kasi ikaw ang naging inspirasyon ko kaya natuto akong mangarap.salamat *sob* sa lahat Michael."
-----------------------------------------------------------------
*after two years*
"hai beybie!kamusta na?alam mo,isa na 'kong professional chef!gaya ng pangako ko nun,ikaw ang unang pagsasabihan ko and this is it.ikaw ang una kong pinuntahan pagkatapos kong mapromote.kung nabubuhay kapa ngayon,for sure proud na proud ka sakin beybie."bahagya kong inayos ang ipinatong kong bulaklak sa puntod niya at umupo ulit ako sa damuhan.."siguro,CEO kana rin sana sa kompanya niyo sa ngayon.haha!ikaw pa.and by the way,yung unit natin ginawa ko ng kwarto ng babae.haha!pink lahat,pinaayos ko kasi.hehe,sorry beybie.hoooo!namimiss na kita beybie ko.wala na yung nang-aasar lagi sakin.dibale,tanggap ko naman na eh.
wag kang mag-alala,di na ko magmamahal ng iba kahit na inaasar nila ako lagi na tatanda akong dalaga.wala naman yun sakin eh at ayokong palitan ka.asawa na kita eh at mahal na mahal parin kita.hindi yun magbabago beybie.i love you."
bago ako umalis sa puntod niya ay naramdaman ko ang kakaibang ihip ng hangin.napangiti ako pero kasabay nun ay ang pagtulo din ng luha ko.
"i love you Michael."
dito na nagtatapos ang kwento ko.minsan,sa una lang talagga natin hindi natatanggap ang lahat pero sa huli,kelangan din nating palayain ang kalungkutan para makapagsimula tayo ng panibago.lahat ng 'to ay mga pagsubok lamang para subukin ako ni god.
sa una,binigyan niya ko ng isang lalaking mamahalin ko ng sobra.,lalaking naging inspirasyon ko pero kalaunan ay iniwan niya ko.ganun naman eh.may darating tapos may aalis.
siguro nga,tama ang sinasabi nila sakin na kelangan ko ring magmahal ulit pero hindi ibig sabihin nun ay kakalimutan ko nalang si Michael.siya ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko.dahil sakanya,natuto akong magpakatatag sa kabila ng mga pinagdadaanan ko.wala man siya sa tabi ko pero nananatili siya sa puso ko.
**
"I LOVE YOU" ,
the LAST THREE WORDS i heard from him before he left me.
*END*
***********
->SimpleSweetWriter29<-
-thank you for reading guys.i hope,babasahin niyo pa yung next na story.kamsaranghae!~
VoMment at pafollow na rin po.thankyou!muaaah:*
