De liefde van het lief hebben

Verloren vrienden

''Piep piep piep piep''

''Wat een klote wekker heb jij zeg.'' Bromt Ash nog half slapend.

''Sorry, ik zet hem al uit.'' Zeg ik terwijl ik naar mijn bureau vlieg om mijn wekker uit te meppen.

''We hadden toch besloten thuis te blijven vandaag'' zegt Ash die zijn hoofd in mijn kussens gedrukt heeft.

''Ja, maar ik was vergeten mijn wekker uit te zetten.'' Zeg ik terwijl ik terug tegen hem aan kruip.

Ik geef hem zachtjes een kus in zijn nek en draai me dan om.

Ash draaid met me mee en ik voel zijn koude handen over mijn benen schuiven.

''Ash, was jij niet nog ongelofelijk moe?'' gniffel ik.

''Wil je niet?'' vraagd hij geschrokken terwijl hij zijn handen terug trekt.

Ik draai me om en zoen hem. Hij plaatst zijn handen terug en dan gebeurt het weer. Die zelfde rilling als gisteren avond.

"Wat wil je ontbijten?'' vraag ik wanneer ik weer op adem ben.

''We kunnen naar de bakker lopen?'' zegt Ash terwijl ik uit bed spring en zijn shirt over mijn hoofd trek en hij kalm op mijn bed blijft liggen.

"Kan, ik heb 20 euro van mama gekregen.'' Zeg ik starend naar Ash

''Wat kijk je nou?'' gniffeld hij en gooid de dekens van hem af.

"Niks.'' Zeg ik met een stiekem glimlachje.

Hij springt uit bed en gooid me over zijn schouders.

''Ash zet me neer!'' gil ik terwijl we samen de trap af rommelen.

Beneden zet Ash me snel neer en loopt door naar de honden. Hij geeft ze een voor een een aai over hun kop en loopt dan terug naar mij. Ik sta ondertussen in de keuken de voerbakken van de honden te vullen.

''Zo eten stelletje dikzakken.'' Zegt Ash die de bakken neer gooit en zorgt dat de honden ieder een bak hebben.

"Aankleden?'' vraag ik hem terwijl ik naar buiten sta te staren.

''Prima!'' roept hij al halverwegen de trap.

Ik schut mijn hoofd even wakker en loop hem achterna.

Wanneer ik de klink van mijn kamer deur vast heb hoor ik dat Ash mijn gitaar gevonden heeft en er zachtjes op zit te spelen. Ik doe zachtjes de deur open en blijf stil staan in de deur opening.

Hij speeld een van mijn favorite nummers van Nirvana. Het klinkt perfect.

Na een half uurtje naar Ash zijn gitaar spel te hebben zitten luisteren stopt hij met spelen.

''Jou beurt.'' Zegt Ash die mijn gitaar bij me op schoot schuift.

''Maar... Ik speel al heel lang niet meer.'' Zeg ik aarzelend.

''Probeer het, het is net als fietsen. Dat verleer je niet zomaar.'' Zegt Ash aandringend.

Ik pak mijn gitaar aan en speel een klein stukje van een nummer dat ik nog onthouden heb van mijn gitaar lessen. Het voeld zo goed, alsof ik het al jaren doe en nooit gestopt ben.

Ash lacht stiekem naar me en begint dan zachtjes tezingen.

'' It's the edge of the world

And all of western civilization

The sun may rise in the East

At least it settles in the final location

It's understood that Hollywood