4

235 17 8
                                    

შიუ ხელებს მხვევდა, მე კი თავი მის კისერში მქონდა ჩარგული. როგორ მომენატრა მისი სურნელი... ახლა კი ამ სურნელს სასმელის სუნი ერევა...

როგორ მომენატრა ეს ჩახუტება. მისი შეხება. რამდენი ხანია ეს არ მიგრძვნია. ეს საუკეთესო გრძნობა იყო ადრე. ადრე მიხაროდა ეს, ახლა კი მტკივა...

დიდცანს ვიყაბით ასე. მე ვტიროდი. ამისთვის ნევრი მიზეზი მქონდა. მართალია, ახლა კონკრეტულად ვერაფერს ვიტყოდი, მაგრამ მაინც ვტიროდი.
-შიუმინ...-ამოვკლაპარაკე, იმ იმედით, რომ რამეს მეტყოდა, კვლავ თბილად დამეღაპარაკებოდა... მაგრამ ვინანე. მაშინვე მომაშორა ხელები და ფეხზე წამოდგა.
-აქ არ უნდა მოსულიყავი...-დაბნეული ჩანდა. თითქოს ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა, აქ როგორ აღმოვჩნდი. გავუჩინარდი, მერე კი უცბად მასთან დავსახლდი.
-დილით წადი, კარგი?-უცნაურად იკითხა. თითქოს იმედი ჰქონდა რომ წავიდოდი და ასე გავათავისუფლებდი ტანჯვისგან.
ჩემი აქ ყოფნით ის მხოლოდ სვავს, ყველაფერს ლეწავს... ნელ-ნელა მონსტრს ემსგავსება.
თავი დავუქნიე. დავთანხმდი, რადგან არ შემეძლო მისი ყურება ასეთ მდგომარეობაში. ვერავინ უყურებს საყვარელი ადამიანის ტანჯვას. წავალ, რადგან შიუ გათავისუფლდეს...
როგორც რამდენიმე თვე, ახლაც საავადმყოფოში წავალ და სიზმრებით გავუტან თავს. ჩემი ფანტაზიით. ეს ალბათ სამუდამოდ ასე დარჩება, რადგან შიუმინი რომელსაც ვუყვარვარ, მხოლოდ ჩემს ფანტაზიებში ჩანს... ნე წავალ, ის კი დამივიწყებს და ცხოვრებას გააგრძელებს...

***

ორი კვირა. ორი კვირა გავოდა, რაც შიუმინი დავტოვე, უკვე მოერედ... მეორედ მიბეცი უფლება დავევიწყებინე. თმა უკვე აღარ მაქვს. ტკივილები დასისხლდენა უფრო გამიხშირდა. ალბათ მალე მოვკვდები და შიუმიმთან წავალ. მოვეხვევი, ის ვერ დამინახავს, თუმცა იგრძნობს ჩემს იქ ყოფნას.
ფანრის რაფაზე ვიჯექი და ხედს ვუყურებდი. ყველაფერი ნაცრისფერი იყო ჩემთვის. მერე რა, თუ შეიძლება აქ ვინმემ სიმწვანე დაინახოს, ჩემთვის ყველაფერი უფერულია.
რატომ?
მენატრება.
შიუმინი მენატრება. ადამიანი, რომლისთვისა მინდოდა მეცოცხლა და რომლის გარეშეც ჩემს სიცოცხლეს აზრი აე აქვს.

Fantasy (Completed)Where stories live. Discover now