The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

2. Remus Lupin

Terwijl ik me aankleedde dacht ik weer aan gisteravond. Prongs en Pads hadden Eloise verteld over mijn gevoelens. Ergens hadden ze gelijk. Ik bedoel, ik vind haar al anderhalf jaar leuk, en heb nooit een gesprek met haar gehad dat niet kort was en over schoolwerk ging.

Zodra ik mijn uniform aanhad maakte ik mijn bed op. De jongens keken niet eens meer op toen ik dat van hen opmaakte. Eigenlijk deed ik dat elke ochtend. Maar wat moest ik nu tegen Eloise zeggen? Ik zuchtte luid. Waarom is dit toch zo moeilijk?

'Wat is er Moons?' vroeg Peter. 'Zit je met gisteravond?'

'Natuurlijk zit ik daarmee..'

Peter ging op zijn net opgemaakte bed zitten. Hij krabte zich achter zijn oor. 'Tja, voor dit soort advies moet je nu eenmaal niet bij mij zijn.'

Ik glimlachte wrang. 'Het is al goed, Worms. Ik bedenk wel iets.' Hopelijk.

Daarna liep ik naar beneden. Eloise zat bij het haardvuur. 'Remus..' begon ze. Maar ik kapte haar af. Met het eerste wat ik kon bedenken. 'James en Sirius logen gisteravond. Het was een hele flauwe grap.'

'Wat?' reageerde ze verward. Even bekeek ik haar aandachtig. Haar blonde haar zat in een slordige knot en haar ijsblauwe ogen keken me levenloos aan. 'Aha.' Ze stond op. Ze droeg haar mantel en haar bloes met stropdas. Haar zwarte rokje en Gryffindor kousen met nette zwarte schoentjes. 'Oké.' Tranen kwamen in haar ogen en ze rende de leerlingenkamer uit.

Pas toen besefte ik wat ik had gedaan, en dat de gevoelens wederzijds waren. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Op zoek naar de grootste idiote stomkop van de wereld? Je hebt hem gevonden...