They say love is a double-edged sword, you can't love someone without hurting someone else. But why does it have to be this hard? The excruciating pain of letting him go,the agonizing ripping of your heart every time he's with someone else, the jumping of your heart to your throat every time his skin touches yours. Hindi mo alam kung saan ka pupunta, kasi hindi mo alam kung saan ang lugar mo sa buhay niya.
Naranasan mo na bang sabihin sa sarili mong, 'Move on!' pero maaalala mo na wala namang kayo? Paano mo lilisanin ang isang lugar na ni minsan hindi ka naman naging kabilang? Ang sad diba?
Naranasan mo na bang i-let go yung taong gusto mo? Pero maiisip mo, hindi nga pala siya sayo at kahit kelan hindi magiging sayo? Tama na.
Naranasan mo na bang ipaalala sa sarili mo na wag kang aasa kasi ikaw lang naman talaga ang nag-i-ilusyon sa mga bagay bagay? Tigil na.
You can't be truly find your happiness if every time he's near, you're pushing yourself nearer. Yes, let's accept the fact that he's the one initiating some random conversations with you, if you're really trying to cast your feelings away, distance yourself, especially distance your heart. Hindi maghihilom ang sugat ng puso mo kung palagi mong hawak hawak ang kutsilyo.
Oo, mabait siya sa'yo. Lagi kang sinasabihan ng mga bagay na "ingat!", "kumain ka na ba?". O tapos? Ikaw lang ba sinasabihan niya non? Gising ka! Baka nakakalimutan mo na hindi ikaw ang prinsesa ng buhay niya.
Okay lang naman mainlove, parte talaga ang masaktan. Walang nakakaligtas. Pwedeng sa love, makakasakit kayo pareho, o mag-isa ka lang masasaktan. Pero kahit ano pa yun. take the pain, and one day it will heal. Don't rush things.... dadating ka rin sa panahon na tatawanan mo ang mga bagay na siniseryoso mo ngayon.
