SON YOLCULUK

gittiğin ilk gün

Merhaba arkadaşlar saat gecenin 3:24'ü ve ben uyuyamadım. Sabah bir de 7:00'da kalkıp okuluma gitmem lazım. Ama uykularımı çalan bir bey var. Her uyuduğum da aklıma gelen, aklıma geldikçe ağlama gereği duyan fakat ağlasam da gelmiyceğini bildiğim bir bey. Ben onu çok severken onun için ağlayıp dururken, o ise başkasını seviyor ve başkası için ağlıyor. Ağlıyor ya bunun beni nasıl parçaladığını biliyor musunuz? Ben onun tek bir göz yaşına dayanamazken o. O... Hep aklıma getiriyorum, ne yaşarsam yaşıyim kendim için kimse için olmasa da kendim için güçlü olmalıyım. Çünkü kimse için üzülmeye değmiyor. Ne kadar çok parçalasan da kendini değmiycek işte. O hala beni sevmiyor veya sizin sevdiğiniz birisi sizi sevmiyor. Söylerken bile içim gitti, ne çok zor bir hayat. Ben onu kelimelere dökemezken o bitti kelimesini hiç düşünmeden 2 saniye de söyledi yazdı ve ve bitti. Ne yazık ki hiç kimse kendi sevdiği kadar sevemez kimse. Kse fazla sevgiyi hak etmiyor şunu anlaması gereken ama anlayamayan bir çok kişi var. Ve ne yazık ki anlamamakta direniyorlar. Bugün söz vermiştim kendime bugün ağlamak yok sen güçlüsün diye... Lakin tutamadım işte sözümü durmadım be sözümde kendim. Üzgünüm üzgün olduğumu gizlemeye çalışmaktan ve kimsenin anlamamasından nefret ediyorum! Hep gülümser yüzle dolaşıyorum ve mutlu gibi gözükmeyi başarıyorum. Ben ne kadar içimi dökmeye çalışsam da senelerdir içimde bitmeyen birşey var. Nefret, kin ve öfke bunların 3'ü bir çete gibi fakat sevdiğimiz kişiler bizi hep bunları sunarlar... Yazık lan bize....