SON YOLCULUK

2. BÖLÜM

- Ya teyze acelem var diyorum sen gelmişsin konuşuyorsun.
+ Aa kızım deme öyle bak oğlum yakışıklı diyorum aliyim seni oğluma.
-  he teyze he alırsın. Biliyor musun teyze benimde eniştem teyzemden hamile. Hem de 8 aylık.
+ Çok ayıp kızım. Kızı-

Demeden tekrar koşturmaya başladım. Bugün okulun daha erken başlıycanı unutmuştum ve yine koştur Allah koştur. Az kalmıştı okula varmama. Of ne vardı sanki paramı almayı unutmasaydım!..
-
-
Hıh tam da tahmin ettiğim gibi bizim ekip de geç kalmış. Eh tabi kimin kankası kızım. Tabiki de grubumuz da bir geveze vardı. Ve tam da tahmin ettiğim gibi gördü beni vee ses o ses.

Oo Güneş yenge GÜNAYDINNNNN

Of Alp bağırma sen bir daha sabah sabah kulağımı sağır ettin!

Güldükten sonra diğerleriyle de bir günaydın konuşmasından sorna hızlı adımlarla sınıf yolunu tuttuk... Sınıfa vardığımız da hoca yoklamayı alıyordu. Off yine mi sabah sabah edebiyat yahu ben bu dersten niye hiç birşey anlamıyorum cidden?

Güneş, Alp, Burcu, Serkan, Ateş, Gül ve Ayşe eveet eveet çocuklar geç geldiğinize tabiki şaşırmadım.
 
Serkan : Evet hocam bizde şaşırmadık zaten. ( Kıkırdama )
 
Alp : hoeciamm goodmorningnight selam hocam hocam nasılsınız...

Diye saçmalarken Alp bir yandan da yerimize geçiyorduk. Hoca da göz devirerek :

Alp evladım hadi diyer kelimeleri anladım da goodmorningnight nedir ya? Sabah oldu fakat hala uykun var diymi? Ayy yine hiç şaşırmadım. Normal bir Alp klasikleri işte nolsun.

Alp : Aa ayıp ediyonuz hocam ya sizde. ( Ayı gibi gülme)

Burcu : hocamcım bugün çok şık olmuşsunuz bakıyorum da.

Simge hoca : Evet burucucum biliyorum cınım çok tatlı olduğumu. Ah dersi kaynattınız yeter artık.

Ateş : Ne neyi kaynatmışlar, ee hocam yemek mi yicez ne kaynattınız ya ben uyurken.

Gül : Ayy Ateş lütfen şu yemeklere aşık olduğunu ve evleneceğini gizle biraz lütfen yani.

Ateş : ne o kız kiskandin mı yoksa? Hı hı

Derken bütün sınıf ( ÖĞRETMEN DAHİL) kahkaha atmaya başlar. Bu arada Gül Ateş vatandaşını seviyordur. Haberiniz ola.

Gül : Hayır tabiki de manyak ne kıskanması aaa.

Simge hoca : Çocuklar kesin artık konuşmayı dersin yarısı gitti resmen ya. Evet çocuklar nerde kalmıştık bak unuttum sizin yüzünüzden.

Ayşe : Obaaa hocam siz nerde kaldığınızı bilmiyor musunuz cidden? En son evde kalmıştık hocam uyuyup okula geldik.

Ve bunu duymak istediğim en son şey olarak not alıcam. O nasıl bir espiridir.

Güneş : Hocam ben ölüp gelsem olur mu ?

Simge hoca : Ve sınıf duman altı ve sınıf ölü ve sınıf isyanlarda. Ayşe kızım kac defa diycez daha espiri yapma diye bak bize yazık şu gencecik yaşımız da pardon yaşınız da ne hallere geldiniz.

Ayşe : Hoo cam.

Serkan : Ayşe yeter kızım şu espirilerini teneffüse sakla Allah Allah bak güzelim ders gidiyor haklı deyil miyim şimdi hocam?

Simge hoca : Vay be Serkan ailk defa doğru birşey dedin.

Ayşe : Vaay bro şimdi öyle mi olduk azıcık da akşa-

Alp : Tamam Ayşe bunun arkasında espiri var yapma nolur yapma. Evet hocam derse geçelim bence de artık en son yazarların hayatı diye başlık atmışsınız hocam.

Derken derken ben yine dersi dinlemeyip telefonla oynadım. O kadar dalmışım ki telefona şu Gül cimciklemese hiç haberim olmiycak teneffüste olduğumuzdan.

Güneş : Ya o nasıl bir cimcikleme kızım kopardın kolumu kopardın.

Gül : Sus bu kapı önünde bir tane çocuk var seni soruyor. Kim bilmiyorum ama 'Güneş'i çağırır mısın?" Diye sordu bende bekle tamam dedim.

Güneş : Tamam sister eyvallah ben giderim hadi görüşürük.
 
Kapının oraya gittiğim de görmez olaydım dedim. Yine o gelmişti hala yüzsüz gibi aradıkları yetmezmiş gibi bir de okuluma gelmişti. Ve şuan Mal gibi duruyordu karşımda. Gözlerim yanıyor gibiydi sanki gözümü kırpsam ağlıycakmışım gibi. Sessizliği bozan Batu olmuştu ve dediği şeyler onu affetmemi ve boynuna atlamamı sağlasa da yapmadım, yapamadım ve yapamazdım...