Anlamsızım...
Yorgunum,fısıltı değil acı veren çığlıklar yankılanan kulağımda,
Sordum cevap alamadım kimdi bir ömür bekleyecek beni kalbimin durağında?
Elim kalemle dertleşirken damarlarımdaki kana yokluğun kin bindirdi,
Karanlığa zincir vurdu ışığım burdaki ihanet,sadakati kim dindirdi.
Ben,ben olmaktan çıktım terki vakitler bana yoksulluğu tanıttı,
Sen inanma,her yanımda çizik var bunlar acıma en büyük kanıttı.
Bir başına adamım be kadın,yıktığın kalbime diktiğim ask-i anıttı.
Satırlarıma uzaktan bak lakin bunlar ruhumdan gelen en saf yanıttı.
Yaralarsa korkusuna karşın bir kalkıştı bu cesaret,
Ben hep sevdim kokun gitse de fakat hala üstümde bir esaret.
Öznesi ben yüklemi sen olan bir cümlede ne kadar da anlamsızım,
Baksana olmazdı benden,aşkına batan çuvaldızım...
