Yazık..
Bana bak ve anla...Yalnız bir duvarın nem alışını,
Ki gör bunu acıyan yarama yokluğunda sen sarışımı.
Acı mı? Kadın söyle bırakılan beden çürür mü bir nefretle,
Bir el açıp yalvaramam sana artık diyemem terk etme.
Çünkü bu hale sokan beni senin var olmayışın,
Ve kinle koşsamda sokaklarında hiçbir nedene kar olmayışı.
Sinirimi bozuyor..Dilimi yoruyor satırlar üzerinde mühebbet kalışım,
Seni de yoruyor mu ben harici her tene kol sarışın.
Bilmiyorum..Lakin anlamadığım ışığın arkasında senin olmayışın.
Karanlığın kopmayışı tenimden adından kalan hatıramı?
Bağırdım geceye taş kesildim ama sen dokun bu soğukta sol mayışır.
Avuntum,bir kalemin başı boşluğu ve yerde saçılı sana hitap satırlar mı?
