Mysterious Mine (On Going)

CHAPTER 2: STRANGER

Third Person's Pov

When the girl entered the gate all the student's eyes were looking at her...

Ang bawat madadaanan niya ay nagbubulungan, not because she is beautiful but because of the thick eyeglasses that she was wearing.Tinatabunan ng makakapal na salaming iyon ang buo niyang mga mata.Sobrang cheap nito kung manamit dahil sa mahahabang palda na abot hanggang sakong ng mga paaralan nito at longsleeve na damit na natatabunan ang buong braso at kamay.Napapangiwi ang bawat taong madadaanan niya dala ng ala manang na pagkilos nito.

'Badoy, Freak, Bookworm, at nerd.', Ang palaging komento ng mga taong madadaanan nito.

Nakangiti ito habang naglalakad at masayang pinagmamasdan ang buong paligid.

'Bagong simula,bagong buhay' bulong nito sa isipan.

Liza's Pov

Akala ko noon tuluyan ng mawawala ang anak ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko ng mga oras na iyon.Kaisa-isang anak lang namin siya tapos ay mawawala pa siya sa amin.Pero noong gabing may tumawag sa akin ay di alam ang gagawin ng ipaalam nito na may masamang nangyari sa anak.Todo iyak ang ginawa ko noon habang tumitingin ang ospital kung saan dinala ang anak namin.Halos takasan na ako ng pag-iisip habang papunta sa ospital habang hindi alam kung ano ang lagay ng anak ko.

FLASHBACK

"N-nurse n-nasaan ba d-dito ang room ng naanaaksidenteng babae ngayon lang.", Nanginginig ang tuhod kong tanong sa information desk ng ospital.

"Sa emergency room po maam."

"Sigurado ka ba?", Nag-aalalang tanong ko pa dito.

"Opo ma'am." Tinignan pa ulit nito ang record. "Nandoon pa rin po siya. Kaano-ano niyo po ba ang pasyente?"

"A-Anak ko po."

Habang naghihintay sa labas ng emergency ay halos hindi kami napakalungkot mag-asawa.Halo-halo ang emosyonal nararamdaman ko dahil sa anak ko na nasa loob ng emergency room. Bilang isang ina ay iyon ang pinakamasakit na pangyayari sa buhay ko ang makita ang sarili mong anak na nag-aagaw buhay pero wala kang magawa kundi ang magdasal at kumapit sa panginoon.

Nang lumabas ang doktor ay nanginginig na lumapit ako sa doktor habang nakaalalay naman sa akin ang asawa ko.

"Dok,Kamusta na siya?", Nag-aalalang tanong ko sa doktor.Umaasa na maganda ang magiging sagot niya tungkol sa lagay ng anak ko.

"Kaano-ano niyo po ang pasyente?", Mahinahon ang naging pagtanong ng doktor n agaran ko namang sinagot.

"Nanay niya po ako.Kamusta na ang anak ko dok?", Naiiyak na pakiusap ko dito.

"For now succesful ang operation but--", Pagputol nito na nakapagdadagdag sa kabang nararamdaman ko.

"Please doktor,gawin niyo ang lahat para gumaling siya. Magbabayad kami kahit magkano.Wala akong pakialam kahit maubos man lahat ng pera namin---", Naiiyak na daing ko sa doktor.

"--- ang importante ay mabuhay ang anak namin.", Napahagulgol ako habang nakayakap sa asawa kong hindi din alam ang gagawin sa mga oras na ito.

"Misis,ginagawa na namin lahat--"

"DAPAT LANG ! KASI TRABAHO NIYO YAN.DIBA DOKTOR KA KAYA DAPAT GAWIN NIYO YUN!.", hestirikal na pagputol ko sa sinabi niya.

"Pasensya na dok."paghingi naman ng asawa ko dito.

"Misis,Nagiging instrumento lang kami para magpagaling pero hindi kami diyos. Tatapatin ko na kayo.I'm sorry but your child condition is not good this moment of time.If ever hindi siya magising within 24 hrs. ay maaring malaglag siya sa comatose stage."napayuko naman ako sa sinabi nito