YOU are MY everything

Chapter 1

MIANDRA'S POV

Hello ! I'm Miandra Louise Zandrea isa po ako'ng FASHION DESIGNER, simple lang, babaeng mapagmahal sa pamilya syempre sa boyfie ko rin. I'm 26 years old.  Nag aayos ako ngayon ng mga damit na bagong deliver galing sa market ko or what we called factory ko.. yep ako parin po yung nag dedesign at taga sukat bale may mga mananahi na ako. halos 47 na ang bilang ng mga mananahe ko dahil sa sikat akong fashion designer.. yep sikat na po ako. hindi naman po sa nagmamayabang marami pong mga local at international ang kumo contact sakin para sa designs nila.. nag aayos ako ng mga bagong deliver na gamit at gown nung biglang nag ring yung cellphone ko...

kring!..kring!..kring!..

Max calling...

I answered the phone call smiling...

"yes bhaby...miss me?" pabiro kung tanong alam kung umuusok naman ilong nito kapag tinawag kung bhaby prefer niya pang tawagin ko siya sa name niya kesa daw may endearment pa ei wala naman daw may magbabago

"how many times do I have to tell you do not call me bhaby " he answered

"oo na kalma hahaha..para BHABY lang ei.. oh ano pala sadya mo? patawa tawa kung sabi napaka sensitive nitong lalaki para yun lang ei, gustong gusto ko siyang asarin lagi kasi palagi yang namumula kapag sinasabihan kung BABY.. ang reason ei para daw siyang bata pag sinasabihang baby..hahaha ang sweet kaya non..

"meet me at sweet dreams cafe, now" he ended the call..

kinakabahan ako ng hindi ko alam.. binalewala ko nalang yun pinatapos ko na sa assistant ko yung ginagawa ko kanina.. lumabas na ko ng shop dahil walking distance lang naman yung cafe na pag memeetan namin ng boyfriend ko.. nilakad ko nalang.. ayuss nag red na yung stop light i cross the lane kasabay ng mga taong tumatawid din sa daan.. when I reached the cafe the guard greeted me para hindi naman ako mag mukhang bastos i smiled back and he pull the door to let me in.. I saw the love of my life sitting near the glass window.. i slowly walked.. I kissed him in his cheeks that makes him notice me..

"hi!" pacute kung bati sa kanya.. hinila ko yung isang chair para maka upo ako. shit ! grabe yung kaba ko ngayon I don't know.. ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kaba sa tanang buhay ko..

"I'm sorry..let' stop this.." he directly said

para akong binuhosan ng napaka lamig na tubig... bakit nakikipag hiwalay siya? may kasalanan ba ako? namumula na yung mata ko. hindi ko alam ang gagawin ko. 

"Did I do Something wrong? why? is this a joke? pang gogood time mo lang to.. sabihin mo joke lang to!" nag aalburoto na ko dito.. hindi nako mapakali.. alam kung hindi yun joke pero pano kung prank lang pala yun.. namumula na yung ilong ko pati yung mata ko senyales na yun na papa iyak na ko.. ang totoo is.. kanina ko pa pinipigilan yung mga luha ko...

"no I'm not.. I'm sorry.. I need to do this.. I'm sorry miandra.." he apologize

unti unting lumabas ang mga luha ko sa mga mata ko.  pinag titinginan na rin kami ng mga tao.. wala na kung paki alam don.. wala akong alam kung bakit nakikipag hiwalay si Max sakin.. dahil lang ba sa tinawag ko siyang BHABY? ang lame naman ng excuse niya..

"dahil lang ba sa tinawag kitang bhaby makikipag hiwalay ka? ang lame naman ng excuse mo.. *sniff* hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote mo at nakikipag hiwalay ka! *sniff* please naman max kung katuwaan lang to para sayo hindi na to nakaka tuwa! *sniff*"