♦ Hoofdstuk Zeven ♦

426 47 43
                                    

Hoofdstuk Zeven:  'Diep van binnen weet ik dat je wilt dat ik je aanraak.'

●POV. Hannah●

Ik had verwacht dat Sean woedend zou worden. 
Ik had verwacht dat hij Ryder zou vermoorden.
Ik verwachtte ook maar een enkele reactie.

Maar hij gaf geen krimp, waardoor ik bang werd.

Dit kon nooit iets goeds betekenen.

Nu snapte ik het pas: Sean was de Alpha van deze roedel; Ryder zijn Bèta.

Na een paar tellen schraapte Sean eindelijk zijn keel. 'Zou je mij een paar minuten tijd gunnen met je mate, Ryder?' sprak hij in zijn Alpha toon. Het mocht dan wel als een vraag klinken; het was een bevel. 'Maar...' sprak Ryder tegen terwijl zijn greep om mijn arm verstrakte. Mijn ogen vergrootten zich. Hij sprak zijn Alpha tegen? Ik kneep in zijn hand om duidelijk te maken dat ik mezelf hieruit zou redden.

Al wist ik dat ik mezelf niet zou kunnen redden.

'Goed dan,' mompelde Ryder na een paar tellen. Hij wierp me nog een veel betekenende blik toe voordat hij opstond en weg liep. Het dichtvallen van de deur was het teken dat ik alleen was met Sean. In één ruimte.

Ik slikte toen Sean opstond. Hij leek te intimiderend, vond ik. Langzaam liep hij om het bureau heen. Al die tijd bleef ik zitten, ineen gekrompen door zijn krachtige aura. 'Dus, Hannah,' zei hij toen hij een meter van mij vandaan stond. In één ruwe beweging schoof hij de stoel waarin ik zat naar achteren, waardoor ik oog in oog kwam te staan met mijn mate. Rillingen schoten over mijn rug heen.

'Jij bent de mate van mijn Bèta, Ryder?' zei hij, terwijl hij voorover boog en zijn handen op de armleuningen steunden, zodat ik geen kant meer op kon. Ik boog mijn hoofd en hoopte dat iemand me uit deze situatie kon redden. Sean liet een spottend lachje horen en pakte ruw mijn kin vast. 'Had ik niet duidelijk gemaakt dat ik je niet meer op mijn land wilde zien?' siste hij. Mijn hart racete van de angst. 'I-ik,' begon ik, maar ik kwam niet verder door de intimiderende blik in zijn ogen.

'Jij wat? Flirt je nu ook al mijn Bèta? Hoe kan je! Ik weet zeker dat hij op zijn echte mate zou wachten, en niet zomaar iemand als jou zou nemen.' zei hij nors. Zijn ogen werden donkerder, waardoor ik wist dat zijn Wolf naar het front kwam.

'Wat wil je nou precies zeggen? Dat ik mezelf te koop geef? Dat ik een slet ben?' Woedend stond ik op. 'Ik verraad mij eigen mate niet! Ik ren tenminste niet weg met mijn staart tussen mijn poten!' schreeuwde ik. Trillend van woede wilde ik weglopen, maar Sean hield me tegen door me bij mijn polsen te grijpen. Hij duwde mijn rug tegen zijn borst aan. 'Heb je enig idee waarom ik dat deed? Ik heb zo mijn redenen. Alleen begrijp je het niet.' gromde hij laag. 

'Laat me los!' siste ik, terwijl ik mezelf los probeerde te trekken. 'Raak me niet aan. Ik wil niet dat je me aanraakt. Blij met je poten van me af!' Het lukte me eindelijk om mezelf los te trekken, waarna ik hem een vieze blik gaf en me ruig omdraaide om weer weg te lopen. De deur werd door mij open gemaakt, maar Sean plaatste zijn hand en  sloeg het weer dicht. 

'Diep van binnen weet ik dat je wilt dat ik je aanraak.'

Mijn hart klopte ik mijn keel nadat hij dat had gezegd. Ja, het was waar dat ik wilde dat hij me aanraakte. Ja, mijn Wolf verlangde naar zijn aanraking. Ja, mijn hart begon als een gek te kloppen zodra hij me aanraakte.

Maar dat kwam door de matebond. 

Als de matebond er niet zou zijn, zou ik hem nooit gekend hebben. Als de matebond er niet zou zijn, zou ik niet gek worden door zijn aanraking. Als de matebond er niet zou zijn, zou ik gelukkiger zijn.

Checkmate or Soulmate? || #Netties2017Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu