Het huis Anubis en de terugkeer van Isis ~ fanfictie

Hoofdstuk 1 - de onaangename verrassing

*de vloek is net opgeheven*

De club zit in de taxi terug naar huis. Noa slaapt, want ze is heel erg moe. Ze heeft een zware tijd achter de rug en moet nog veel rusten. Nienke krijgt een berichtje binnen en kijkt op haar telefoon. 'Van wie is het'? Vraagt fabian. 'Matthijs' 'hij zegt bedankt voor alles' antwoord Nienke. Fabian knikt en Nienke gaat met haar hoofd op zijn borst liggen. Ze denkt na over hoe het nu verder gaat. Is het afgelopen of gaat het weer verder zoals de vorige keer? De rest van de rit naar huis is het stil.

*aangekomen bij het huis anubis*

Amber draait het slot van de deur open en ze lopen naar binnen. Jeroen tilt gelijk noa naar boven zonder iets te zeggen. Als Nienke en fabian in de woonkamer komen zit de rest van de bewoners daar, zelfs Victor. Als Victor erbij zit dan moet er wel iets heel ernstigs aan de hand zijn. Kleine robbie zit ook op de bank naast patricia. Nu ziet Nienke pas dat Patricia en joyce weer terug zijn. Amber, appie en Jeroen komen ook binnenlopen. 'Wat is hier aan de hand'? Vraagt ap. 'Er is vanmiddag een tragisch ongeval voorgevallen' verteld Victor. 'Meneer van swieten is aangereden en is een kwartier geleden overleden' zegt hij zonder emotie. Robbie barst in tranen uit. 'OMG WAT ERG' roepen amber en appie meteen. Ze rennen naar hem toe en proberen hem te troosten. Nienke en fabian zijn sprakeloos. Nienke denkt weer na over wat er gebeurt is. Ze denkt aan wat amneris zij. "Je moest niet jou leven geven je moest een leven geven" ze denkt na over de woorden en krijgt ineens iets door. Fabian kijkt naast zich en ziet Nienke flauwvallen.

Nienke pov

Wat is er gebeurt? Waar ben ik? Denk ik in mijn hoofd. Ik kan me niets herinneren. Ik zie alleen maar wit. Alles om me heen is wit. Ik lig op iets zachts, dat voel ik, maar voor de rest voel ik helemaal niets. Geen emotie, geen pijn, helemaal niets. Ik probeer me te bewegen. Eerst mijn rechter voet. Dit gaat moeizaam, maar ik zet door. Ik kan uiteindelijk mijn tenen en vingers bewegen, maar dat is ook alles. Ik probeer heel hard om mijn arm of been helemaal te bewegen. Het lukt niet en opeens steekt er een pijn door mijn hele lichaam. Het begint bij mijn hoofd en het spreid zich zo uit naar heel mijn lichaam. Ik wil schreeuwen, maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ik heb nu zoveel energie verbruikt dat ik weer in een diepe diepe slaap val.

Fabian pov

Ik kijk naar Nienke. Wat zou er nou gebeurd zijn? Ze ligt hier al twee uur. Appie komt binnenlopen. 'Is ze al wakker geworden' vraagt hij. 'Nee, ze ligt al twee uur stil' zei ik zacht terug. 'Het komt wel goed faab, dat voel ik' zegt hij. Ik glimlach even terwijl ik haar hand vasthoud. 'Kom je nog even iets te eten halen faab'? Vraagt Jeroen die net terug van noa is. 'Nee, ik wil hier zijn als ze wakker wordt en ik heb toch niet zo'n honger' ze knikken begrijpend en lopen weg.
Ik voel een zacht geknijp in mijn hand. Ik kijk er snel na. Nienke beweegt haar hand. Ik hou hem stevig vast en haar ogen van langzaam open. 'Hoi' hoor ik uit haar keel komen. Het is niet heel duidelijk maar ik kan het nog best verstaan. Ze probeert rechtop te gaan zitten, maar ik houd haar tegen. 'Blijf maar lekker liggen, je moet rusten' vertel ik haar geruststellend. 'Fabian, ik, ik' mompelt ze. 'Het is oke' zeg ik tegen haar. 'H.. het i. Is m m m mijn schu-u-uld' zegt Nienke. Ik begrijp er helemaal niks van. 'Wat zei je'? Vraag ik aan haar. 'Het is mijn schuld' zegt ze nu wat duidelijker. 'Er is helemaal niets jou schuld stil maar' zeg ik zacht. Nienke knikt en sluit haar ogen.

-------

Hiiiii mijn nieuwe verhaal 😻😻
Xxx Y