Bilirsin,her zaman yanımda olmanı istedim . Lâkin sen beni en çok ihtiyacım olduğu zamanlar sensiz bıraktın. Bu affedilir gibi değil.
Uykun tutmuyorsa ya kafan güzeldir yada kafandaki.
Yine zarardasın kalbim, sevdiğin kadar sevilmedin.
Ne içimdeki boşluğu adlandırabiliyorum, ne de orayı doldurabilecek kişiyi bulabiliyorum . Öylesine eksiğim ki hep yarım kalıyorum.
Senden bahsederken gözlerimin nasıl güldüğünü görseydin , kesin severdin.
Her gün aklımdan geçiyorsun, insan bi selam verir.
Seni çok sevmiş olmam sana yetmedi.
Herkes hikayesini gülerek anlatırken , küllüğü önüme çektim.
Seveni yarı yolda bırakmanın günahı çok ağır. Bu ağırlık sende sağırlık etkisi yaratmış.
Üçe kadar saydım; Gözümü açtığımda yoktun. Merak ediyorum,burde mi gittin ? Üçte mi ?
Büsbütün kaybettim bana dokunmayın sakın, bunların düzenine sokayım.
Sen hiç sevdiğin kişiyi başkasıyla gülerken gördünmü?
" Oysa sarılmamıştık bile. Niye bukadar çok sevdim ki seni?"
