Saving Forever

Mr. Bully

Drake’s POV

Hi , I’m Drake Lee

Pure Korean, lumaki ako dito sa Philippines no wonder I’m influenced with the Pinoy cultures.

I’m living together with my lola (Granny)

Ako pala yung malaking bully ky Sahara: )

“Drake“ haha natatawa ako sa reaction niya

“oh bakit naka kunot naman niyang noo mo?” tumatawa kong tanong

“ano bang nkakatawa haaa?” aba lumalakas yung boses niya

Sa totoo lng gusto ko talagang asarin tong si Sahara , kaya lng unti unti niya akong iniiwasan..

“diyan ka na nga” bigla niya akong iniwan.

“uy wait lng, joke lng nman yun eh ..haha” hinabol ko siya papunta sa labas.

Booogshhh!!!

Ayun ! nabangga niya yung transferee at napaupo siya sa sahig..

“ uy Sahara okay ka lng ba?” tanong ko sa kanya habang tinatayo siya.

“oo, wag kang mag alala” mahina niyang sagot

“Sahara sorry di ko yun sinadya , pasensya na” sabi ni Ruka

“hoy pare di yun madadala ng sorry lng” sagot ko

“okay lng yun , cge alis na ko” sabi ni Sahara at umalis..

“ano mo ba si Sahara?” nagulat kong tanong ni Ruka.

“bakit ,lagi mo siyang kinukulit?” dagdag niya.

Oo nga no? bakit nga ba?

Basta ang alam ko masaya ako na ini inis siya, pero…

Magandang reason ba yun?

“wala ka na dun!” sagot ko sa kanya at umalis..

----------

Heto naglalakad ako mag isa ng nilapitan ako ng best friend kong si Clive.

“uy boss nag iisa ah” sabi niya

“nakita mo ba si Sahara?”tanong ko sakanya

.“oh , bakit parang alalang alala ka sa kanya boss? Haha” with evil smile pa.

“eh kung pasabogin ko yang mukha mo!” napikon kong sabi sa kanya.

“hahaha ,nandon siya sa locker room kanina , pauwi na ata yun” sagot niya

“sige ,mauna kanang umuwi”

“sige ba!” sabi niya at umalis

Nag wave pa ang mokong at nag flying kiss ! ewww haha

Hindi kami bading ahh, sadyang makukulit lng..

Bestfriend ko yan since gradeschool, siya yung sidekick ko sa lahat ng kalokohan ko..

Papunta na ako sa locker room at nakita ko nga siya ..

Nag aayos siya ng gamit niya ,

Hinintay ko na matapos siya, kaya nandun muna ako sa labas..

Papalabas na siya, pero bakit parang kinakabahan ako?

Strange feelings nga naman!

Dami niyang dalang books, kaya nag offer ako sa kanya..

“tulungan na kita” sabi ko sa kanya.

Nagulat na naman siya, haha nakakatawa yung mukha niya ang cute tingnan .

“bakit nandito ka” tanong niya

Kinuha ko yung ibang libro at naglakad na kami..

“para tulungan ka “sabay wink haha

“nahh, hindi ako naniniwala drake”  sabi niya

“may kailangan ka no?” dugtong niya

Haa? Hindi ko siya naiintindihan..

“bakit mo naman nasabi yun?” tanong ko

“nagiging mabait lng kasi kayo sa akin kung may kailangan kayo..” mahina niyang tugon

Oo nga pala , sa classroom siya ang pambansang source ng papel, bond paper, extra ballpen, lapis, gunting, pandikit, at iba pa…

Pero after nun, wala na, hindi na siya napapansin ng mga kaklase namin.

Eh kasi nasa sulok lng naman siya, hindi nagsasalita..

Nagbabasa lng, nag he-headset, minsan natutulog pa.

“wala akong kailangan” sagot ko habang nakatitig sa kanya.

Nagka-titigan kami ng matagal.

Ang ganda ng mga mata niya , sarap titigan… ngunit umirap siya at yumuko.

Natauhan ako bigla at napansin kong namumula na ako.

Hindi ko namalayan na nakaalis na pala siya.

“ang bilis namang maglakad nun” bulong ko.

Hindi nga pala nakuha ni Sahara ang mga libro niya sa akin.

Tinawagan ko agad si Granny at nag paalam  na mala-late ako sa pag uwi.

---------------------