Secret Santa - Texting

{ Chapter 13 }

"Ik heb kapot veel zin in sushi" zeg ik uit het niets. "Ik vroeg naar welke attractie jullie wilden" zegt Joost verbaasd. "Misschien is het tijd voor lunch" zegt Enzo. "Ja oké" Joost laat zich vallen op het dichtstbijzijnde bankje en Link gaat naast hem zitten. "Zouden ze hier sushi hebben?" vraag ik en ga op de grond zitten naast het bankje. Julie schud haar hoofd. Iedereen begint een beetje te kletsen en hun lunch te eten, maar ik val er een beetje buiten. Ik besluit maar om gewoon mijn telefoon te pakken.

Me: Heyy

Ik kijk op als ik een geluidje hoor, een ringtone, van iemand in onze groep. Het zou gewoon toeval kunnen zijn natuurlijk, dus verder denk ik er niet veel over na. 

Me: ik verveel me

Weer hoor ik dezelfde ringtone als ik op verzenden klik. "Ik ga even naar de wc" zegt Enzo en joggt weg. "Wat is er?" vraagt Julie als ze merkt dat ik naar de plek staar waar Enzo verdwenen is. "Hm? Oh niks" zeg ik een beetje vaagjes. 

Secret Santa: Is de Efteling niet leuk dan?
Me: Oh jawel
Secret Santa: Wachtrijen lang?
Me: Beetje. Maar we hebben nu lunch en iedereen praat met elkaar, maar ik val er een beetje buiten.
Secret Santa: Oh..
Me: Don't worry! Gebeurd vaker haha. Ik ben gewoon verlegen en join niet zo snel een gesprek
Secret Santa: I know haha^^ 
Me: Right... je weet natuurlijk wie ik ben
Secret Santa: Haha yess
Secret Santa: Ik moet gaan, spreek je vanavond wel denk ik?
Me: Is goed
Secret Santa: Byee x
Me: Doeidoei x

Ik grijns naar mezelf als ik op verzenden klik maar drop het meteen als ik de groep hoor lachen. "I'm back" zegt Enzo, ook al merk alleen ik het. Ik kijk op en glimlach kort naar hem voor ik mijn rugzak pak en opsta. "Zullen we verder?" vraagt Harm. Iedereen knikt en pakt zijn spullen. Jeremy verzamelt alle rotzooi en gooit het in de prullenbak. Ik klop de sneeuw van mijn kleren af. Gek genoeg had ik het niet koud, ook al zat ik als enige op de grond. Ik trek de handschoenen die Enzo mij had gegeven uit en geef ze terug. De groep begint te lopen en ik blijf even staan voor ik ze volg. Ik besluit om mijn oordopjes in te doen omdat ik geen zin heb om me in het gesprek te voegen. 

"Ga je niet mee?" vraagt Julie als ze merkt dat ik voor de ingang van Joris en de draak blijf staan. Ik schud mijn hoofd en ga op het muurtje zitten. "Ik ook niet" zegt Enzo. "Jawel, ga maar. Ik vind het niet erg om alleen te blijven." zeg ik. Ik ben niet goed om alleen met iemand te zijn die ik niet heel goed ken, en al helemaal niet als diegene heel lief en knap is. En die crush die ik echt al een jaar op hem heb helpt ook niet echt. "Nah ik ben misselijk van de lunch, ik blijf hier" zegt hij. Julie haalt haar schouders op en joggt dan achter de rest aan. Ik doe mijn oordopjes weer ik en sluit mijn ogen. Ik adem de koude lucht diep in door mijn neus en schrik als ik iets tegen mijn zij aan voel. Ik klop de sneeuw van me af en kijk Enzo aan die met een grijns een eindje verderop staat. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem verbaasd aan. "Don't you dare" waarschuw ik hem als hij de tweede sneeuwbal ook wil gooien. Normaal zou hij hem gegooid hebben, dat weet ik zeker, maar iets houd hem tegen. Hij laat de sneeuwbal vallen waarna hij naast mij komt zitten. Het is even stil tussen ons, het gegil van de mensen in de achtbaan maakt het minder ongemakkelijk. "Is er iets?" vraagt hij dan. Ik doe één van mijn oordopjes uit en schud dan kort mijn hoofd. "Jawel. Ik zie het aan je." zegt hij. "Hoe kan je het nou aan mij zien? Zo goed kennen we elkaar ook weer niet" zeg ik. "Niet?" zegt hij. Ik kijk hem aan. "We kennen elkaar best lang" zegt hij en haalt zijn schouders op. "Ja dat wel. Alleen we spreken nooit af ofzo. We hebben elkaars nummer ook niet." "Maar als we een keer afspreken zijn we close" zegt hij wat zachter. "Yeah ma-" ik stop in het midden van mijn zin en nies. Enzo begint te lachen. "Cute" zegt hij kort. Als ik het koud gehad zou hebben zou dat nu weg zijn, want mijn gezicht word zo rood en warm van schaamte. 

Opnieuw loop ik een beetje achter de rest aan. Ik weet niet wat het vandaag is. Normaal zou ik een beetje hyperactief worden door de Efteling en mijn best doen om het geweldig te maken. Maar vandaag is het anders. Voor ik het weet rolt er voor geen een reden een traan over mijn wang. "Lisa?" ineens loopt Enzo naast me. Snel veeg ik de traan van mijn wang en probeer ik te stoppen met huilen. "Hm?" "Huil je nou?" "Nee" zeg ik, maar het maakt het alleen maar erger en voor ik het weet rollen er meer tranen over mijn wangen. Gelukkig is het al donker, waardoor de rest van de groep niks door heeft. "Kom hier" zegt Enzo. "Wa-" hij slaat een arm om mijn schouders en trekt me dicht tegen hem aan. "Je hoeft niet te zeggen wat er is als je het niet wilt" en zo lopen we een tijdje. "Ik weet niet eens wat er is" lach ik door mijn tranen heen. "Ik voel me zo stom nu" "Ah niet doen" met zijn duim veegt hij de laatste tranen van mijn wang. "Weet je wat we doen? We gaan gewoon sushi bestellen en laten het bezorgen bij de ingang oké?" "Oké" lach ik. "Dat is beter" opnieuw trekt hij me dichter tegen zich aan, en nu leun ik met mijn hoofd tegen zijn schouder. Link, die achterstevoren is gaan lopen omdat hij Enzo zijn sushi idee hoorde fluit waardoor de groep stopt en zich omdraait. Julie grijnst naar me en lachend duw ik Enzo van me af. 

"We zijn terug" Joost gooit met zijn heup de deur open en zet de bakken sushi op het tafeltje voor de grote bank. "Die man keek ons vet raar aan" zegt hij lachend. "Volgens mij mag je dit niet eens doen. Je bent verplicht om eten te bestellen van de Efteling zelf" zeg ik en breek de stokjes van elkaar af. Ik pak een stukje sushi met de stokjes op en stop het in mijn mond. "Fuck it" zegt Julie die hetzelfde doet.