Sen Benim Kucuklugumden Kalanım

14 3 2
                                    

2. sınıfı İzmirde okuyacaktım. Sabah babamın beni cagırmasıyla kalktım Babam saclarımı koklayarak optukten sonra kahvaltımızı yapıp çıktık.....
Artık okula gelmistım bahcede hep veliler vardı ben ise tektım ama bu durumdan sikayetci degıldım sınra sıraya gectım o sırada arkamdan biri bana carptı neredeyse yere dusecekken bırı benı tuttu ben ıse dusecegımı dusunerek gozlerımı kapatmıstım dusmedıgımden gozlerımı actım ve bana saskınca bakarken ben ona bakınca ne diyeceğimi bilemedim sonra benı yavasca ayaklarımın ustune sabıtledı sonra bana ozur dilerim cok heyecenlıyım da annemle konusurken senı gormedım dedi onemı yok dedım ben Batuhan diyerek elini uzattı ben de Ece dedım tanıstıgıma memnun oldum dedı bır daha boyle dusmeler yasamassak ben de memnun olurum dedım tebessumle guldu cok guzel guluyordu olmaz merak etme dedı ve derse gectık Batuhanla aynı sınıftaydık birlikte oturalım mı aynı sırada dedi ben seni görünce heyecanlanıyorum nasıl yanına oturayım benden cevap bekliyordu peki dedim ılk ders basliyordu defterımı ve kalemlerimi çıkarırken kalemlerım yere dustu alacagım sırada o da almak ıstedı ve kafalarımız tokustu ikimiz de aynı anda birbirimize baktık ben hanı bır daha olmazdı dedım ozur dilerim dedi daha sonra yine aynı anda egılıp kalemlerı topladık en son kalemı alirken ellerimiz birbirine degdı o sırada bayılacagım sandım ben elimi cekmesem orda oylece duracaktık ıste bız ılk askimla boyle tanısmıstık....

unutulmayan sevgiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin