"วันนี้ไม่เมาไม่กลับโว้ย" เสียงคุณดังขึ้นในผับที่คึกคัก พร้อมกับเสียงเพื่อนๆอีกหลายๆคน
"พอแล้วมั้ง(ช/ค)เดี๋ยวก็เมาหรอก" เลียมพูดขึ้นในขณะที่ชั้นนั้นก็กระดกเหล้าไปหลายแก้ว
"นี่นายเป็นเพื่อนชั้นหรือเป็นพ่อชั้นกันแน่เลียม ไม่เอาน่าเราไม่ได้เรียนจบกันบ่อยๆน่ะ" ชั้นพูดแซวเค้า
"(ช/ค) ชั้นบอกให้พองัย" เค้าพยายามแย่งแก้วไปจากชั้น มีเหรอะที่ชั้นจะยอมอ่ะ
"ก็ชั้นบอกแล้วงัยว่าไม่เมาไม่กลับ" ชั้นลูก เค้ามีท่าทีที่ไม่พอใจ
"เฮ้(ช/ค)แข่งกันกินเหล้าป่ะ" เสียงคาเมรอนพูดขึ้นอย่างท้าทาย
"ได้ ชั้นไม่ยอมแพ้นายหรอก" ชั้นพูดพลางเดินไปทางคาเมรอนทันที
"(ช/ค) หยุดเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวเมาน่ะ" เลียมพูดแล้วรั้งชั้นไว้
"ปล่อยชั้นเลียม" ชั้นพูดพลางขมวดคิ้วใส่เค้า
"ก็ได้ๆ"เค้าค่อยคลายมืออกจากชั้น
"อะไรน่ะ นี่เลียมหวง(ช/ค)หรือเนี้ย" คาเมรอนพูดขึ้น
"(ช/ค)เป็นเพื่อนชั้น ชั้นก็ต้องห่วงดิ" เค้าพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น
"เหรอ"คาเมรอนมองหน้าเลียมอย่างยั่วโมโห
"พอเหอะ คาเมรอน จะแข่งมั้ยเนี้ย" ชั้นรีบพูดขัด ก่อน2คนนี้ จะมีเรื่องกันซะก่อน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"โธ่เอ๊ย ชั้นบอกเทอแล้ว (ช/ค) เมาจนได้เห็นมั้ย" เค้าพูดอย่างเนือยๆ
"คาย ว่า ชาน เมา ชานนนนนน ม้าย ด้าย เมา" (โอ้โห สภาพนี้ยังว่าไม่เมาอีกเหรอแม่คู๊น-ไรต์)
"นี่อ่ะน่ะ ไม่เมา" เลียมพูดแล้วค่อยๆวางตัวชั้นลงบนเตียงอย่างเบามือ ตอนนี้ชั้นน่ะเหรอ สลบไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ
"คนอะไรเนี้ยตัวนิดเดียวแต่หนักชะมัด" เค้าพึมพำกับตัวเอง แล้วเอามือมาแตะหน้าผากชั้น
"เอ้าตัวร้อนนี่" เค้าพูดพลางไปเอาน้ำกับผ้ามาเช็ดตัวให้ชั้น
"(ช/ค)รู้มั้ยชั้นเป็นห่วงเทอมากน่ะ แล้วก็หวงเทอด้วยเวลาเทออยู่กับเจ้าคาเมรอนนั่นน่ะ" เค้าพูดขณะที่เช็ดตัวให้ชั้นอยู่ แล้วเค้าก็ฟุบหลับข้างๆ ชั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"อือ ที่นี่มันที่ไหนเนี้ย" ชั้นลุกตัวขึ้นมานั่ง แล้วกวาดตาไปทั่วห้อง เห็นรูปจองเลียมวางอยู่ ห้องของเลียมสิน่ะ แล้วไหงรู้สึกมึนๆยังงัยไม่รู้ ปวดหัวชิบ
"เอ้า ตื่นแล้วเหรอ (ช/ค)" เค้าเดินออกมาจากครัวพร้อมด้วยซุปร้อนๆ
"กินนี่ซะ จะได้ดีขึ้น เมื่อคืนนี้ เทอเมามากเลยน่ะ" เค้ายื่นซุปให้ชั้น ชั้นรับไว้แล้วรีบกินทันที แต่ด้วยความที่ซุปมันร้อนมันเลยลวกปากชั้น้ต็มแต่ถ้าถามว่าอร่อยมั้ย บอกเลยว่ามาก
"ร้อนอ่ะ" ชั้นบ่นออกมาหลังจากกินจนเกลี้ยง
"แต่ก็กินจนเกลี้ยงไม่ใช่เหรอ" เค้าพูดแซวชั้น แล้วยื่นยาให้
"ปวดหัวไม่ใช่เหรอ" เค้าถาม
"นายรู้ได้งัย" ชั้นถามกลับด้วยความสงสัย อ่านใจชั้นได้รึงัย
"ชั้นรู้หมดแหละ เรื่องของเทอน่ะ" เค้าพูดพร้อมยิ้มอบอุ่นฉบับ Liam Payn
"หมายความว่างัย" ชั้นแม่
"ป่าว"เค้าตอบพร้อมหันน่าไปทางอื่น
"นี่ เลียม ชั้นมีอะไรจะบอก" ชั้นตัดสินใจแล้ว ชั้นจะสารภาพกับเค้า
"มีอะไรเหรอ" เค้าถามพลางขมวดคิ้ว
"คือ..ชั้นรักนายน่ะเลียม นานแล้วด้วย ชั้นรู้ว่านายไม่ชอบชั้นหรอก เพราะนายชอบผู้หญิงเรียบร้อย ซึ่งก็อย่างที่เห็น ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยน่าถนุถนอมที่นายชอบ ชั้นแค่อยากให้นายรู้ว่าชั้นรักนาย เลียม" ชั้นพูดมันออกมาแล้ว ตอนนี้ชั้นกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วจริงๆ ชั้นต้องจำใจปล่อยมันออกมา เเล้วเลียมก็ดึงชั้นเข้าไปกอด
" ชั้นดีใจน่ะที่เทอคิดเหมือนกันกับชั้น ชั้นก็รักเทอ (ช/ค) รักนานแล้วเหมือนกัน และชั้นสัยยาจะดูแลเทอตลอดไป" เค้ากระซิบข้างๆหูชั้น ประโยคนั้นทำให้ใจชั้นเต้นแรง น่าแดงก่ำ ชั้นกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ช่างเป็นกอดที่อุ่นเหลือเกิน
The End
......................................................หวังว่าคงฟินกันน่าาา
