Family - Moordvrouw

Hoofdstuk 2 - De lege tuin

'Hoe bedoel je? Die stonden toch daar!' Fenna wil het niet geloven, ze kunnen niet weg zijn, ze mogen niet weg zijn. 'Daar staan ze dus niet meer, ze zijn weg Fenna!' Evert raakt in paniek, hij weet niet waar zijn broertje en zusje zijn, hij moest op ze passen, hij is de oudste, het is zijn schuld dat ze kwijt zijn. 'Oké, oké, dan moeten we nu stoppen met ruzie maken en ze gaan zoeken, voordat mama of papa komt.' Fenna en Evert komen tot overstemming en beginnen luid de namen van hun broertje en zusje roepend over het grasveld te lopen.

Bram begrijpt er geen knal van hoe kan Liesje nou kwijt zijn? Liesje, zo noemt hij Liselotte altijd. Zo noemde hij haar toen hij haar als tweejarige peuter, als eerste persoon ooit, vasthield en sindsdien is dat niet meer veranderd. Waarom zijn Evert en Fenna zo bezorgt? Liesje weet heus wel wat ze doet, misschien had ze gewoon geen zin meer, omdat Evert zo kwaad was. En waarschijnlijk wilde ze gewoon niet dat Rik, Evert zo kwaad zou zien. En zit ze nu in de tuin ijs te eten met Rik. Zij en Rik konden dat heel goed, alles bij mama gedaan krijgen. Rik keek mama lief aan en Liesje kreeg alles met haar redenaties voor elkaar.

Of? Misschien zijn ze naar de hut gegaan. Nu het zomervakantie is waren ze sinds een paar weken bezig een boomhut te bouwen, hij en Liesje zijn al erg ver, ze moeten alleen het dak nog. En ze hadden Rik een paar dagen geleden beloofd dat hij ook zou mogen kijken en hen zou mogen helpen. Ze houden het geheim voor Fenna en Evert, dit is hun project, hier hebben hun grote broer en zus niets mee te maken. Hij weet bijna zeker dat Liesje daar is en dat Fenna en Evert dat niet weten. Hij zou Evert eens bewijzen dat hij wel wat kon, hij ging Rik en Liesje terugbrengen en dan zou Evert trots op hem zijn. Hij kan het zich al helemaal voorstellen, hoe hij daar zou staan als de held, die de twee jongere kinderen had teruggebracht en dan zal hij ook als een van de grote worden gezien. Ja, dat zou fantastisch zijn. Nu alleen Rik en Liesje nog even terugbrengen.

Ondertussen waren Fenna en Evert in de bosjes aan het zoeken en zien ze niet dat Bram ook wegglipt, vast van plan de held van de dag te worden. En toen waren ze al hun jongere broertjes en zusjes kwijt.

'Ugh, ik kan ze niet vinden Evert, misschien zijn ze gewoon naar huis gegaan.' Fenna geeft het op, ze wil niet meer. En voor hetzelfde geld waren ze gewoon thuis en zijn Evert en zij nu gewoon voor niks aan het zoeken. 'Kom dan gaan we naar huis, kijken of ze daar zijn.' Vervolgt Fenna.

'Prima, Fenna. Bram, kom je mee? We gaan naar huis.' Evert roept Bram, maar hij krijgt geen gehoor. 'Bram?' Evert roept nogmaals voor zijn jongere broertje. Verschrikt kijkt hij zijn zus aan. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen? Ze zijn alle drie hun broertjes en zusjes kwijt geraakt. 'Hij is waarschijnlijk ook gewoon naar huis gegaan.' Evert wil het niet geloven, hij kan het niet geloven.

Evert en Fenna lopen naar huis. Eigenlijk is het meer snelwandelen, geen van tweeën wil rennen, want dan zou er iets fout zijn. Maar ze zijn allebei te zenuwachtig om gewoon rustig naar huis te lopen. Fenna telt de plekken tot huis af, het grasveld af, de stoep op, de straat oversteken, dan na de brug naar links en dan nog tien huizen totdat ze er zijn. Nog vijf, nog twee en ze zijn er. Voor de poort blijven ze stil staan, geen van beide wil de eerste zijn die de tuin binnengaat, ze zijn te bang voor wat ze binnen aantreffen, straks zijn ze er niet? Dan is Fenna er klaar mee en ze reikt naar de handgreep en duwt de klink naar beneden. Daar is een leeg, stil huis en een lege tuin.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een nieuw jaar, een nieuw hoofdstuk!

Ik heb trouwens een vraagje, wat hebben jullie liever minder maar lange hoofdstukken of meer maar iets kortere hoofdstukken?