TRAVMA #Wattys2017

2.Bölüm"Günlük"

medya Bulut
iyi okumalar...
                                         12/09/2014
                                           Pazar

  Günlükler insanı yansıtır,benim günlüğüm ise duygularımı.Zaten hayat duygu ve düşüncelerden ibaret.Duygularımız derin fakat dışarıya hep farklıyızdır.Bazen içinizde bir yangın olduğunu düşünürsünüz değil mi?Peki ya neden?Benim düşüncem bu yangın ya alevleniyor yada küçük kül parçacıklarına dönüyordu.
  O kül parçacıkları değil miydi en çok canımızı yakan.O parçalarda anılar vardı.Unutmak istediğimiz güzel anılar...

    Yaşanmışlıklar da bir nevi insanın yangınıydı.Ya daha çok üzülüp onu alevlendiriyorduk  yada boşverip onların üzerine su döküyorduk.Ama bilmiyorduk ki suyun daha çok alevlendirdiğini.Kuruyup gitmiş küllerin kokusunu daima hissediyorduk.

  Şimdi hepimiz büyüdük.Olgunlaştık.Kimimiz hâlâ çocuk kaldı.Belki de içimizdeki çocuğu da biz öldürdük.Bizler aslında kendi benliğimizin katiliyiz.Kendi çocukluğumuzun,kendi anılarımızın katiliyiz.

  Benim şizofren olduğumu düşünmemeleri lazımdı.Sonuçta bizleri böyle yapan içimizde sönmeyen yangınlardı.Canımı yakan ailemin ölmüş olması mıydı?Hayır.Peki sevdiğim kızın intihar etmesi miydi?Buna da hayır.Canımı yakan güzel anılardı.
   Bunu söylemekten nefret ediyorum ama ben Bulut Yılmaz külleriyle doğmuş bir yangının içerisinde yanıyorum.Her sinir krizi geçirişimde onlarla savaşıyorum.İşte benim zayıf noktam güzel anılarımın küllerinden oluşan yangın.

  Siz siz olun asla duygularınızı söylemekten vazgeçmeyin.Benim gibi yalnız olmayın.Asla pes etmeyin.Geçmişle yüzleşmekten korkmayın.İnsanlardan kaçmayın.Olduğunuz gibi davranın.Bırakın sizi sevmesinler.Siz sadece kendiniz olun.Kaybedicek neyimiz var ki dünyada.Hepimizin zaten birer eksik parçası var.Daha fazla ne kadar kaybedebiliriz.Asla şizofren olduğumu düşünmedim.Özel olduğumu düşündüm tam tersine.O zaman psikoloğuma soruyorum.Sen bu kadar acıya dayanabilir miydin?

  Diğerlerinden her zaman farklıydık.Sadece bunu biz geç farkettik.Herkesin kötü bir yaşantsı olmuştur.Kimisinin ailevi sorunları kimisinin de kötü bir çocukluğu vardır.Küçükken de güçlü çocuklardık hepimiz.Büyüdüğümüzü bile yere düşünce ağlamadığımızda farketmiştik.Bizi olgunlaştıran insanlar ve yaşanmışlıktı.Şimdi herkese soruyorum.

    Bunları hakettik mi?

  Günlüğümü kapatıp yatağıma yattım.Tamı tamına 1 yıldır İzmir'deydim.Yarın okula başlamam konusunda teyzemler ısrar etmişti.O yüzden bugün kayıt olmak için gitmiştim.

  Şimdi ise yatağımda dönüp duruyordum.Heyecan değil de sanki daha çok merak gibiydi benimkisi.Ne  derler ne yaparlar gibi bir çok soru vardı.Uyumaya karar verip gözlerim kapadım.Çoktan kendi hayal dünyama dalmıştım zaten.

-------------------------------------------------------------

Ara geçiş bölümü olarak Bulut'un günlüklerinden araya koyucam.Böylr olursa daha güzel olucağını düşünüyorum.Diğer bölüm 1 hafta sonra gelir heralde.
Görüşmek üzere