14 december 2015;
Zoals je aan de titel misschien al had gemerkt ben ik aan het vechten. Oke niet letterlijk.. Als ik zou vechten zou ik waarschijnlijk bang in een hoekje gaan gillen maar dat doet er niet toe.
"Lekker duidelijk begin je Lore" mompel ik zacht tegen mezelf. "Altijd toch" antwoordde ik op mezelf. Zoals je merkt heb ik geen leven. Ik loop hier gezellig met mezelf te praten.. Volgens mij is er wat mis met mij. ik bedoel in m'n koppie. Ik ben bang dat niet helemaal 100% ben.. Oke misschien ook wel. Ik overdrijf vast weer.
Bah wat kan ik niet tegen dat woord.. "Overdrijven" ik sprak het uit en maakte een vies gezicht. Maar ja. Even terug naar het begin. Ik ben dus aan het vechten. Nu ik dit zo heb gezegd heeft dit waarschijnlijk een heleboel verwarring veroorzaakt. Verdomme Lore je kan ook niks! Zei de stem in mijn hoofd. Voor de duidelijkheid, ik ben niet gek. Misschien een beetje maar niet op zo'n vervelende manier. Ik heb echt een hekel aan de mensen die zich als een stelletje idioten in het openbaar gedragen. Al doe ik dat soms ook maar niet met opzet. Oh ja, het vechten. Nou ja. Ik zit dus op een stoel en probeer er niet af te vallen. Ik vecht dus voor mijn stoel-leven. Dat is geen bestaand woord maar dat kan me niet schelen. Waarom zou dat aparte meisje van haar stoel afkukelen? Zou je denken. Nou het aparte meisje ook wel Lore genoemd heeft een evenwichtsstoornis.. Nu heb je vast een heleboel vragen. Of gewoon niet dat kan natuurlijk ook. Misschien moet ik even wat dingen duidelijk maken.
-Ik zit nu in de klas
-Ik heb eigenlijk geen idee welke les
-Ik heb mijn iPad of tafel gelegd omdat iedereen dat doet maar ik zit er alleen maar een beetje dom naar te staren.
-Ik viel net half van mijn stoel af
-Iedereen kijkt me aan
-Help ik word hier bang van
-Ik ga weer zitten
Yasar draait zich naar me om, "wtf doe jij raar kind, ben je te autistisch om op je stoel te blijven zitten?" Ik schrok een beetje van deze reactie maar was snel weer scherp. "ten eerste is autisme niet iets om mee te spotten, ten tweede zit ik alweer op mijn stoel, ten derde snap ik niet hoe jij je grote lelijke mond naar mij open durft te doen, ik zou trouwens wat vaker je tanden poetsen." Ik glimlachte triomfantelijk naar hem en keek weer naar mijn iPad. Net alsof ik heel druk bezig was met iets. "REKT!" Hoorde ik iemand heel hard door de klas roepen. Yasar draaide zich boos naar mij om "Niks rekt, zie jou nog wel" hij kneep zijn ogen samen en focuste zich weer op zijn iPad.
Even was het rustig in het lokaal. Dat is echt heel fijn voor mij. Ik kan er slecht tegen als het erg lawaaierig is, dan krijg ik hoofdpijn. Ik keek naar Elif ze had haar iPad ook op tafel liggen, haar wiskunde boek stond open dus deed ik dat ook maar.
--
