ครีแดนซ์ แบร์โบนนั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาหนังสีเบจ เด็กหนุ่มพยายามผ่อนลมหายใจและควบคุมชีพจรที่เต้นเร็วกว่าปกติของตัวเองแต่ก็ทำได้ไม่ดีนัก ห้องรับรองแขกเพดานสูงทำให้เขารู้สึกตัวเล็กจิ๋ว เงาจากผนังกระจกเคลือบฟิล์มสะท้อนให้เห็นร่างของชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำ เสื้อสูทซึ่งเล็กกว่าตัวรวมถึงไหล่ที่กำลังยกขึ้นและห่อเข้าหากันยิ่งทำให้บุคลิกของชายคนนั้นดูน่าขัน โดยเฉพาะทรงผมที่เหมือนถูกชามครอบหัวแล้วตัดผมออก
ประหลาด, พิลึก, น่ารังเกียจ
เขายังรสชาติขมปร่าของคำดูถูกและสีหน้าเกลียดชังได้ดี
ครีเดนซ์สบตากับเงาของตัวเองผ่านกระจกก่อนจะยกมือเย็นเฉียบปัดปอยผมยุ่งๆให้เข้าที่ เขาปั้นยิ้มฝืดฝืน พยายามปลุกปลอบเรียกกำลังใจ แต่ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ห้องซึ่งสว่างจ้าด้วยแสงจากหลอดฟลูออเรซเซ้นท์และเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองกลับไม่ทำให้การรวบรวมสติง่ายนัก
เวลาแต่ละนาทีผ่านไปเชื่องช้าและกดดัน แต่ท้ายที่สุดประตูไม้ซึ่งกั้นเขากับคนที่ตั้งใจมาพบในวันนี้ก็เปิดออก เสียงส้นเข็มกระทบพื้นเป็นจังหวะดังขึ้นแทรกความเงียบพร้อมกับร่างสูงสะโอดสะองค์ของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีสตอเบอร์รี่บลอนด์ในชุดเดรสอวดรูปทรงสีขาวที่สาวเท้าออกมาจากในห้อง ครีเดนซ์หยัดตัวขึ้นจากโซฟา มือขยับเสื้อสูทอย่างประหม่า เขามองรอยยิ้มซึ่งถูกปั้นแต่งขึ้นอย่างดีบนใบหน้างาม และมือที่ผายเข้าไปทางบานประตูซึ่งยังเปิดอ้าเมื่อหล่อนเดินมาหยุดตรงหน้าเขาด้วยระยะห่างที่เหมาะสม
"มิสเตอร์เกรฟส์พร้อมให้คุณเข้าพบแล้วค่ะ"
tbc
.........
Talk จากนักเขียน
แวะเข้ามาแก้ไขประโยคนิดหน่อย เลยขอถือโอกาสทักทายนักอ่านทุกท่านด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับการแวะมาเยี่ยมชมนะคะ
ในฐานะคนเขียนเห็นแล้วดีใจมากๆเลยค่ะ ฮา
YOU ARE READING
A Tender Lie
Fanfictionครีเดนซ์ แบร์โบนส์ตกหลุมรักมิสเตอร์เกรฟส์ตั้งแต่แรกพบ ยิ่งได้รับอนุญาตให้ทำความรู้จักกันอย่างชิดใกล้ การแสดงออกแสนอ่อนโยนและสัมผัสแนบชิดอันร้อนรุ่มก็ทำให้เด็กหนุ่มถลำลึกจนถอนหัวใจไม่ทัน ..เมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างกันทั้งหมดเป็นแค่ความลวง.. How m...
