ครีเดนซ์ตั้งหน้าตั้งตารอวันศุกร์ที่คุณเกรฟส์บอกว่าจะมาเยี่ยมอย่างใจจดใจจ่อ โมเดสตี้พลอยตื่นเต้นไปด้วย ถึงอย่างนั้นสองพี่น้องก็พยายามเก็บอาการกันเต็มที่เพราะมีสายตาจับผิดของแมรี่คอยสอดส่องอยู่ตลอด เรื่องที่ครีเดนซ์โดนมิสเตอร์เกรฟส์เป่ามนต์ใส่เป็นความลับระหว่างสองพี่น้อง ความลับที่ครีเดนซ์ไม่ได้ปริปากพูด แต่โมเดสตี้กลับรับรู้ได้ด้วยสัญชาติญาณ
"หนูตื่นเต้น" โมเดสตี้จับมือครีเดนซ์ มือของทั้งคู่เย็นเฉียบไม่ต่างกัน
"ตื่นเต้นทำไม? เขาแค่มาเยี่ยม"
"พี่ก็ตื่นเต้นเถอะครีเดนซ์" เด็กหญิงหรี่ตาจ้องพี่ชายอย่างจับผิด ก่อนจะหัวเราะกับแก้มที่ซับสีเลือดจางๆของเขาตอนโดนแซว
นิวยอร์กในเช้าวันนั้นช่างสดใส ท้องฟ้าโปร่งไร้เมฆ อากาศเย็นสบาย มิสเตอร์เกรฟส์ปรากฎตัวพร้อมกับผู้ติดตามจำนวนหนึ่งตอนเก้าโมงเช้า เขาดูหล่อเหลาอย่างร้ายกาจในเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มและสแล็คสลิมฟิตสีเทาแก่ ผมสีเข้มของเขาถูกเสยจนเรียบกริบ และรองเท้าหนังของเขาก็เงาวับ
เพอร์ซิวัล เกรฟส์ ดูดีทุกกระเบียดนิ้วเหมือนวันแรกที่พบกันไม่ผิดเพี้ยน
"นิวซาเล็มยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ต้อนรับคุณค่ะ มิสเตอร์เกรฟส์" หญิงผู้นำของมูลนิธิยิ้มแย้มทักทายเขาพร้อมกับยื่นมือไปรอจับ หล่อนสวมเดรสแขนยาวสีดำสนิทยาวเสมอเข่าและรองเท้าคัทชูส้นตัน ผมของหล่อนถูกรวบตึงเป็นมวย ใบหน้าขาวผ่องที่ถูกแต่งเติมด้วยสีโทนสุภาพช่วยทำให้แมรี่ ลู แบร์โบนส์ ดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริง
"ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นหรอกครับ ผมแวะมาเยี่ยมตามคำชวนของครีเดนซ์ ถือเสียว่าผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งของคุณ ทำตัวตามสบายเถอะ" แขกกิตติมศักดิ์ยิ้มแย้มและจับมือหล่อนอย่างเป็นกันเอง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกวาดมองไปท่ามกลางกลุ่มเด็กๆหลายสิบชีวิตที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่ด้านหลังมิสซิสแบร์โบน
เพอร์ซิวัลสบตากับครีเดนซ์ซึ่งยืนจับมือเด็กหญิงคนหนึ่งอยู่ด้านหลังสุดของกลุ่ม รอยยิ้มอบอุ่นจุดขึ้นบนมุมปากได้รูปแทนคำทักทาย
"เป็นสถานรับสงเคราะห์เด็กกำพร้าที่ดูดีมากเลยนะครับ"
"เพราะได้ทุนสนับสนุนจากคนใจบุญอย่างพวกคุณที่แหละค่ะ มูลนิธิของเราถึงบริหารจัดการทุกอย่างได้ดีกว่าที่อื่น" เพอร์ซิวัลยิ้มรับคำยกยอของหล่อนตามมารยาท
"ผมได้ยินมาว่านิวซาเล็มไม่ใช่แค่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า?"
แมรี่ ลู เลิกคิ้วขึ้นนิดๆ แต่สีหน้าไม่ได้แสดงความประหลาดใจ
"เป็นอย่างที่คุณเข้าใจค่ะ" หล่อนผายมือให้เขาเดินตาม "นอกจากเด็กกำพร้าที่เราดูแลแบบเต็มเวลาจนกว่าเด็กจะได้รับคนอุปถัมภ์ เราให้การสนับสนุนเรื่องอาหาร การศึกษา แล้วก็ความช่วยเหลือด้านสุขภาพกับเด็กยากจนในนิวยอร์กด้วย" แมรี่ชี้ชวนให้เขาดูพันธกิจและโครงการต่างๆของมูลนิธิซึ่งจัดแสดงไว้บนบอร์ดขนาดใหญ่ ตัวเลขบนบอร์ดแสดงจำนวนเด็กกำพร้าและเด็กยากจนในความดูแลของมูลนิธิ มันเป็นตัวเลขที่น่าสนใจทีเดียว
"มูลนิธิของเรามีแผนจะขยายโอกาสไปถึงคนสูงอายุไร้บ้านในนิวยอร์คด้วย แต่ไม่รู้ว่าทุนสนับสนุนจะเพียงพอหรือเปล่า" หล่อนยิ้มจาง ดวงตาสีเทาอ่อนจับจ้องเขาแบบมีนัยยะบางประการ เพอร์ซิวัลสบตาหล่อนและยิ้ม รอยยิ้มลึกลับของเขาทำให้คนมองหัวใจเต้นผิดจังหวะ
"แมรี่ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับถ้าผมจะขอให้ครีเดนซ์พาชมรอบๆ?" คำขอของมิสเตอร์เกรฟส์คือคำสั่ง หล่อนจึงยิ้มและพยักหน้า แมรี่กวักมือเรียกลูกชายบุญธรรมที่ยืนอยู่ด้านหลัง ครีเดนซ์เดินมาพร้อมโมเดสตี้ เด็กหนุ่มยืนรอรับคำสั่งของแม่อย่างตั้งใจ
"ฝากพาคุณเกรฟส์ดูรอบๆทีนะครีเดนซ์" หล่อนสัมผัสบ่าลูกชายบุญธรรม ยิ้มอ่อนโยนแล้วก็กล่าวกับผู้มาเยือน
"เชิญตามสบายเลยนะคะ"
. . . . . . . .
ESTÁS LEYENDO
A Tender Lie
Fanficครีเดนซ์ แบร์โบนส์ตกหลุมรักมิสเตอร์เกรฟส์ตั้งแต่แรกพบ ยิ่งได้รับอนุญาตให้ทำความรู้จักกันอย่างชิดใกล้ การแสดงออกแสนอ่อนโยนและสัมผัสแนบชิดอันร้อนรุ่มก็ทำให้เด็กหนุ่มถลำลึกจนถอนหัวใจไม่ทัน ..เมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างกันทั้งหมดเป็นแค่ความลวง.. How m...
