Yvaine's POV
Ilang araw na ang nakalipas. Ilang araw pa din akong kinukulit nitong katabi ko.
Hindi ko na nga nakakasama ang barkada kasi ume epal tong isang toh. Ayun. Loner tuloy ako.
Tsk. Makalabas na nga. Total tapos na ang klase at uwian na. Tumayo na ako at akmang aalid ng hinawakan ni Brian ang kamay ko.
" oh , bakit? "
tanong ko.
" pwede ba makausap kita? may itatanong lang akong mga bagay-bagay. please? "
sabi nito.
cge na nga. amboring kasi eh =___=
" okay. "
sabi ko.
" tara! sa likod tayo"
likod? o.o bakit dun pa?
at hinila na niya akong papunta dun. At ng makarating na kami. Nagsimula na siyang magtanong.
" Yvaine, para sayo. What is the most tiring thing to do? "
tiring thing? hmm?
" For me, to think "
sagot ko.
" Bakit? "
tanong niya.
" Kasi, nakakapagod naman talagang mag-isip, dba? Lalo na't marami kang iniisip at ang iniisip mo pa ay problema. Iniisip mo kung paano mo masosolusyunan ito. At kung anong mga bagay ang gagawin mo para magtagumpay kang lagpasan ang mga yun"
wow. haba ng sagot ko. XD
kasi naman eh. nakakarelate ako.
hayyyyyyy.
" Okay. Next. What is the most expensive thing here on earth? "
tsk.
" Hindi naman pinakamahal ang mga bagay dito sa mundo eh. Ang pinakamahal ay hindi ito nabibili pero nakikita naton toh. Alam mo kung ano? Ang ngumiti. Kasi, alam mo naman. Maari kang ngumiti sa kahit na sino. Pero, sa totoo lang. Peke yun. Kaya, mahal ang ngumiti kasi ngumingiti ka lang ng di mo namamalayan. Yan, yan ang totoong ngiti. Yun bang, wala kang iniisip na problema. Gusto mo lang magsaya lang. Smile is just like a shooting star. Minsan lang kung magpakita. "
sagot ko. totoo naman eh.
" tama ka. Ang hirap ngang ngumiti kung sa loob-loob mo nman ay gusto mong umiyak "
" Yeah. May tanong ka pa?"
"OO. The thing which is the hardest to regain?"
" Trust. Kasi, ang trust mahirap talaga kunin yan. Binibigay mo lang yan sa taong malapit o mapagkakatiwalaan mo. Kung nasaktan ka man nung taong binigyan mo ng trust. Mahirap na ibalik yun. Kailangan pa ang mahaba-habang proseso para makuha ulit yun. "
"Yeah right, Ba't ba ang dami mong alam sa buhay?"
" kasi, matalino ako. Hahahaha "
" Wow ha. First time tumawa ka. Ang sarap pakinggan , kasi totoo "
tiningnan niya ako. Iniwas ko naman ang tingin ko.
" Oh? May tanong pa? Dali na"
tanong ko nalang.
" Hm? The most painful? "
" Painful? It is when you had loss. Masakit naman talaga eh. Lalo na kung tao ang pag uusapan. Mawala man ang lahat ng gamit sa mundo. Hindi pa rin mapapantayan yun sakit na mararamdaman mo kung isang tao na anag nawala. "
at bigla nalang may tumulo na luha sa mata ko. :'(
okay lang naman dba ?
okay lang na , magpakatotoo naman ako sa sarili ko.Kahit na minsan lang.
" hey! are you crying?"
pukaw niya sa akin.
" Ha? ah. eh. wala. napuwing lang ako. May tanong ka pa ba? Kasi, aalis na ako. "
di ko na kaya. Gisto ko nang umuwi at umiyak.
" Oo, saglit nalang. "
" Okay, start "
" What is the easiest escape to all thost things bothering you?"
" To pretend"
yeah. That's why. Hear my reasons gals.
" To pretend is the most easiest escape. Pretend. A simple word yet very difficult to act. To act like you dont care at all even if you do. To act like everything is alright when honestly, its wrong. But, it is the only way to keep your heart. Para hindi na masaktan. Kasi, kung wala kang paki alam. Walang matututong magmahal sayo. Walang papansin sayo, kasi akala nila, wala kang paki alam sa kanila kung magiging kaibigan man kayo o hindi. Yan ang the best way, to pretend. Maitatago mo yung totoong ikaw. At maiiwasan mong masaktan at magdusa"
" You talk much ha? And parang pinagdaanan mo rin yan."
Kung alam mo lang brian. Tsk
" Nah. Hindi ah. Just sharing what I know"
Liar ME.
paki alam niyo ba?
"Next na. The most challenging thing?"
" To move on. "
" Bakit? Kasi, ang iba nga hindi makapag move on. Ang iba naman ay nagbago na. Dahil sa mga pinagdaanan nila noon. Ikaw? May pinagdaanan ka ba at naka move on ka din ?"
tanong ko sa kanya.
"Oo, pero that's a long story"
sabi niya na mukhang ayaw niyang pag usapan ang topic na yun.
" Okay. Last two. What is the bravest thing to do?"
" To love. "
" Bakit naman ? "
" Kasi, hindi mo alam kung mahal ka ng taong mahal mo. Maaring masaktan ka lang sa huli. Kaya, ang mga taong nagmamahal, saludo ako sa kanila. Tanggap nila kung hindi sila mahal ng kanilang mahal pero patuloy pa rin nila itong minamahal ng higit pa sa sarili nila. Brave is the word,isn't it?"
"Tama. Pero may mga happy endings naman ah "
" Hm? Okay. What is the most effective solution for the problems kung hindi mo na kaya?"
" To pray. "
" Marunong ka pala?"
*boink!*
" Aray! nambabatok?! ang sakit nun ha! sadista ka rin pala eh "
" Eh. sa seryoso tayong nag uusap dito at tinanong mo pa ako kung marunong ako magdasal. Ano akala mo sa akin?!"
" Haha. Eh sorry na! pikon ka naman eh"
" Che! manahimik ka.Iwan kita diyan eh "
" Oi. Sagutin mo muna kung bakit"
" Alam mo na ang sagot. Sige na. Bye bye!"
at linisan ko na ang lugar na iyon at umuwi na.
-------------------------------------------
next POV's kina Larry, Ivan at Brian! :D
