"IDEL LET'S GO" narinig kong sigaw nya mula sa aking kwarto
kasalukuyan kasi akong nasa loob ng banyo nang biglang narinig ko syang sumigaw
"OO NA HINTAYIN MO NA LANG AKO SA BABA!"sumigaw na lang ako para marinig nya, narinig ko namang sumarado ang pinto ng aking kwarto hudyat niyon ang tuluyan nyang paglabas
Ngayo'y nagmamadali na kong mag ayos ng aking buhok at mukha baka magtaray na naman ang gaga sa kakahintay, iyon nga pala ang aking pinsan, at itinuturing ko syang matalik na kaibigan kasi since we were young she's always beside me when i have a problem and she was there to comfort me even if its not easy for her but at least she try and try just to see me smiling infront of her.
Nang makatapos na ay dali dali akong bumaba patungong sala, nadatnan ko syang palakad lakad na para bang hindi mapakali at patingin tingin sa kanyang relo halata ko nang magtataray na naman ito.
" Mabuti naman at natapos ka din sa wakas, Hayst! alam mo ba kung anong oras na? Late na tayo dahil sayo ang bagal mo kasi kumilos" bungad nya agad sabay taas ng kilay , umiiral na naman
ang pagkamaldita nya ,maldita??
It's true because she always use that emotion whenever she's angry or not.
" I' m here now okay? So please go to the car now so that we immediately go to our destination" walang kaemo emosiyon kong pagsabi habang nagsimula na kong maglakad
I usually got my not so called expression to my older brother when I was young , Ugh I really miss him so much, I hope he'll get back in this hous
I know where he is pero hindi ko sya mapuntahan dahil sa hindi ko malamang dahilan ng aking ama at ina. Kaya ngayon napagdesisyunan kong puntahan ang lugar kung nasan si kuya, hindi ko kasi maiwasang magaalala sa kanya lalo pa't lumaki akong sya ang aking kasama at palagi nasa trabaho kasi nun ang mga magulang namin kaya sya ang nagalaga sa'kin nung mga panahong yon. Kuya ang tawag ko sa kanya kahit isang taon ang agwat nya at bilang paggalang lang sa panganay kong kapatid.
" Ba't ang lapad ng ngiti mo dyan?"mataray ngunit kyuryosidad nyang tanong
"Wala" walang kaemo emosiyon kong tugon ayoko nang ikwento sa kanya ang iniisip ko ngayon kasi alam na nya kung ano yon.
" Tss pasok na para makalarga na, alam ko sabik ka nang makita sya kaya hop in the car bago pa ko magtaray sa'yo" Seryoso ngunit may pagbabanta nya. Napangiti na lang ako sa kanya at pumasok na sa loob, kahit nagtataray yang pinsan ko nagpapasalamat pa din ako kasi sya ang madalas kong kasama sa bahay na yon ,ang mga magulang ko kasi ay nasa malayong lugar kung saan sila nagtatrabaho as usual mas priority nila ang mga trabaho nila kesa sa aming dalawa ni kuya.
"Lala salamat nga pala sa pagsama sa' kin sa bahay ng tatlong buwan alam ko di sapat ang pasasalamat lalo pa't pumayag kang samahan ako patungo kay kuya pero ikaw talaga ang itinuturing kong kaibigan at inaamin ko mahalaga ka sa'ken" aniya ko sabay ngiti ng may sinseridad sa kanya.
" Tss this is not the right time to say that dapat yung handa kong ibuhos ang luha ko sa bawat salitang binibitiwan mo but I appreciate that I'm important to you"biro nya ngunit she's smile with sincerity.
Nagpatuloy na syang magmaneho habang may malapad na ngiti sa kanyang mukha at pati ako rin mistulang nahawa na sa malapad nyang ngiti. Saying the word "important" to her makes me remember the day when my brother said that word to me.
Napatingin na lang ako sa aking cellphone baka nag babasakaling may mensahe o tawag man lang akong matanggap sa kanya.
***
"Kuya bakit kailangan mong umalis? Kuya please itigil mo yang ginagawa mo"pagmamakaawa ko habang sya'y nagaayos ng kanyang mga damit
