Secretly Married to a Badboy (Completed)

Chapter 31

Chapter 31

Long time no see

Pagkatapos namin mag-perform ni Shawn ay bumaba na ako ng stage at pumunta sa pwesto nila gina.

"Andrea!"

"Gosh Gina, pakihinaan bga ang volume ng boses mo,nakalunok ka ata ng megaphone" hinawakan ko ang tenga ko para makita na makasakit sa tenga.

"Ito naman, kinilig lang ako " she chuckled and gave me a hugge.

"Marunong ka pala kumanta,pre" tinapik ni Kean ang balikat ni Shawn.

"Tsk ngayon lang yun" Shawn smirked

"Pero in-real Andrea, nakakakilig kayo" ulit na sabi ni Gina, Inirapan ko nalang dahil nang-aasar nanaman siya.

Habang nag-uusap kami nang kung ano-ano dito ay naalala pala ko na may kukunin ako sa locker ko, nandun kasi ang history book ko.

"Wait lang ah, may kukunin lang ako sa locker ko" kinuha ko yung bag ko. Aalis na sana ako kaso nagsalita si shawn.

"Im going with you" he held my hand.

"Ako na kaya ko na!" I said with a smiled.

"Okay" he nodded

Binitawan na niya ako ar pumunta na ako sa locker hallway. Jusmeyo, nakakatakot dito,ha. Walang ka-tao tao as in ako lang talaga. Habang naglalakad ako dito mag-isa. Biglang humangin ng malakas kaya kinilabutan naman ako.

"Chill lang andrea walang multo okay?" bulong ko sa sarili, I cheered up myself para mawala ang takot ko.

Malapit na ako sa locker ko and finally after so many years at nakarating na ako sa locker ko. Ilang sandali ay humangin nanaman ng malakas kaya natatakot nanaman ako. Binuksan ko ang bag ko para mahanap ang key locker ko pero hindi ko mahanap,damn!

"So baby pull me closer in the backseat of your rover that I know you cant afford bite the tattoo on your shoulder" I tried to sing song.

Mabilis ko nang hinahanap ang key locker ko sa loob ng bag ko. Natataranta na ako na kinakalibutan kaya hindi ko na mahanap. Napatigil ako nang naramdaman akong may humawak.

"Wahhh! Ayaw ko pa mamatay!" sigaw ko kaya napa-upo ako sa floor at yumuko, I dont wanna see a ghost!

"Andrea?" I heard a manly voice.

Tumingala ako, when I saw Tristan or should I say a human. Tumayo ako sa pagkaka-upo ko.

"What happened, are you okay?" he looks so worried.

"Ahh.. I got scared lang. I thought you were a ghost" nahihiya kong sabi.

Na-imagine ko naman ang ginawa ko kanina, nakakahiya shocks! Lalo na't si Tyler ang nakakakita!

"By the way, long time no see" he chuckled. "Why are you alone here pala? " nagtataka niyang tanong.

"Kinukuha ko lang yung history book, I have one more classes pa eh"

I should really change my school routine na. Dapat ay umaga palang ay kumukuha na ako ng books para hindi na ako pumunta sa hapon, nakakatamad pala dito kapag mag-isa lang.

"Huh? Cancelled daw ang classes ah?" his face became confused, wait ano daw?

"Weh? Cancelled? Seryoso?" nagtatakang tanong ko.

"Yup, may seminar daw kasi ang mga teachers" he explained, nanlaki naman ang mata.

"Yas! Walang history class!" I shouted since there's no one here, Tyler chuckled naman.

"Nakakatawa ka talaga" sabi niya saakin "Ano tara? Let's go to the mall?" aya niya saakin.

"Sige ba!" I said since wala naman na akong gagawin after this.

Nakaka-miss lang mag-mall,baka may new books sa national bookstore or fully booked!

Papunta na kami ng parking area at nahinto naman kami sa isang macan. Papunta na ako sa shotgun seat pero pinagbuksan ako ni Tristan ng door, ang gentleman niya ah. Nang nakapasok ako, super clean at walang kalat. Well, mukhang ganun talaga mga lalaki.

Binuksan na ni Tristan yung engine and then, umalis na kami ng school. Grabe mga kabataan ngayon wala pa sa legal age at marunong na sila mag-drive ng kotse, kinakabahan pa ako ng very slight dahil baka mabangga pa kami mamaya pero I trust Tristan naman.

Tahimik namang kaming dalawa ni Tyler sa sasakyan. After a few minutes, biglang may tumunog kaya nawala ang tingin ko sa labas. May tumatawag kay Tyler,kukunin na sana niya pero pinigilan ko siya

"Let me answer" sabi ko at pumayag naman siya.

Alam kong privacy ito pero para lang sa ikakabuti namin ay ako na ang sasagot. Madami pa akong pangarap sa buhay, ayaw ko pa mamatay.

"Okay sino ba yun?" Tanong niya sakin kaya tinignan ko naman kung sino ang tumatawag.

'Carlo's Calling'

Si carlo? Siya yung kaibigan ni Tristan na kasama niya sa grocery noon.

"Si carlo!" I answer the call and ni-loudspeak ko. Pero na-bigla ako na sumigaw siya.

[Hoy Tristan Tyler? What took you so long to answer the phone!?]

Tinignan ko si Tristan na na-pangiti at sinasabi niye sa mouth niya na 'Kausapin mo muna' tumango naman ako at nagsalita.

"Hi carlo!" I answered.

[Sino to?!] his voice changed naman.

Narinig ko naman na mahinang tumawa si Tyler sa gilid ko.

"Si andrea to" sabi ko sakanya.

[Hah Andrea? Oh ikaw pala hehe ba't na sayo yung phone ni Tyler?]

"He's driving kasi so I handle his phone muna"

[Ahh so magkasama kayo? si Tristan talaga duma--] napatigil sa pagsalita si Carlo dahil nagsalita agad si Tristan

"Oo nga Carlo! Ba't ka na-patawag?" Nilapit ko nang kaunti yung phone ni Tristan sakanya.

[Laro daw tayo basketball pre, tutal cancelled daw ang classes]

"Ahh sorry pupunta kasi kami ng mall ni andrea!"

[Ikaw na talaga Tristan li--]

Nabigla ako kasi kinuha agad ni Tristan yung phone niya sa kamay ko.

"Oo na Ba-bye na!!" Sabay end ni Tristan ng call without saying goodbye.

"Daldal pala ni Carl" I chuckled

"Tsk napaka-daldal nun" ngumisi naman siya