OWNED (CURRENTLY EDITING)

Chapter 4

Veronica's POV

Tahimik akong pumasok sa school pagkatapos ng isang linggong pagkukulong sa condo unit ko. Parang may kung anong mabigat sa puso ko . naalala ko nanaman ang pag uusap namin ni Rafael ng gabing yun

Flashback

Pagkatapos kong kumanta ay agad na akong bumaba para ayain si Rafael na umuwi . bigla niya naman akong niyakap.

"Thank you so much sentice" he said.

"Why? " I asked him.

"Your inlove with me na diba? Tayo na?" Kumunot ang noo ko habang tinitignan siya.

"What are you talking about?"

Agad naman akong tinigan nito at nagsalita

"You said your inlove? Ako un diba? Sakin?" Sabe niya ng may pagsusumamo.

"No. Raf."

"What?!"

"I am referring to other Elizalde. Yung fictional character ko na crush. Si Rozen. I am inlove in his character" I told him na nagpatulo ng isang luha sa mga mata niya.

"Tell me sentice, Ginagag* moba ako? Dimo ba nakikita na seryoso ako?! Kase fck! Gnwa kona lahat sa loob ng isang bwan! Pero pucha! Yung fictional character padin ung mahal mo?! " he said. With anger.

" I am sorry Rafael. I thought you would understand. Isa pa, masyado pang mabilis."

"Damn your reasons! " he said. Akmang aalis na siya ng hawakan ko ang braso niyang nanginginig.

"Let go Veronica" he said in a cold tone. Ngunit Hindi ako natinag nito. Bagkus ay hinigpitan kopa ang pagkakahawak.

"I said let go! " sabay hila ng kamay niya. "It's over. Pagod nako Veronica. Ayoko na manligaw sayo. Ayoko na" he said and then leave.

End of flashback

Umuwi ako ng windang noong araw na yun. Ang bigat ng pakiramdam ko. Naglalakad lang ako sa hallway. At tumungo sa elevator. Nagulat na lamang ako nang pagbukas nito ay bumungad sakin ang Rafael na may nakakapit na higad.

Bigla namang uminit ang ulo ko. Lalo't naghalikan pa sila sa harap ko. Di ko kinaya ay hinila ko palabas ng Elevator ang Babae at agad na pumasok at isinarado ito.

Hinarap ko si Rafael.

"What the hell are you doing with that btch Rafael?" Nakita ko naman ang pag igting ng bagang niya. Nilapitan niya ako at hinawakan ang braso ko ng mahigpit. Masakit at sa tingin ko ay magkakapasa ako .

Nanlamig ako ng tinitigan niya ako gamit ang kanyang nakakalunod na mata.

"Wag na wag kang makikielam sa mga ginagawa ko Veronica. Wala kang karapatan. " he said in a cold tone. Bigla namang nagbukas ang elevator at binitawan niya ang kamay ko. At lumabas.

Natulala ako. Nanginginig ang buong katawan ko. Diko namalayan na napaupo na pala ako sa Elevator at niyakap ang aking binti. Habang umiiyak.

Damn you Rafael!

Veronica's POV

Halos magiisang bwan konang Hindi nakakausap si Rafael. At para akong unti unting namamatay. Well it's my fault. Araw araw ko siyang nakikitang may kalampungan. Masakit. Pero wala akong choice.

Naglalakad ako papalapit sa room ng biglang humarang sakin si Sebastian. Ang best friend ni Raf.

"V. May pabor sana ako." Tumingin ako sakanya ng walang buhay.